Eklund Islandsgrupa wysp na Lodowcu Szelfowym Jerzego VI na Morzu Bellingshausena, przy południowo-zachodnim wejściu do cieśniny Jerzego VI – na wschód od cieśniny Ronne Entrance u Wybrzeża Englisha.

Eklund Islands
Kontynent

Antarktyda

Terytorium

 Antarktyka

Akwen

Ocean Południowy
Morze Bellingshausena

Populacja 
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Półwyspu Antarktycznego
Mapa konturowa Półwyspu Antarktycznego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Eklund Islands”
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po lewej znajduje się punkt z opisem „Eklund Islands”
Ziemia73°16′S 71°50′W/-73,266667 -71,833333

Nazwa edytuj

Nazwa wysp Eklund Islands, rekomendowana przez amerykański komitet doradczy ds. nazewnictwa w Antarktyce (ang. Advisory Committee on Antarctic Names)[1], upamiętnia amerykańskiego polarnika i ornitologa Carla Eklunda (1909–1962), uczestnika wyprawy badawczej Finna Ronnego (1899–1980), który razem z Ronnem odkrył największą z wysp (jedyną wówczas widoczną, którą Ronne nazwał na cześć Eklunda)[2][1].

Geografia edytuj

Eklund Islands leżą na Lodowcu Szelfowym Jerzego VI przy południowo-zachodnim wejściu do cieśniny Jerzego VI[1] – na wschód od cieśniny Ronne Entrance u Wybrzeża Englisha[2]. Największa z wysp (o średnicy ok. 8 km[1]) wznosi się na 410 m[2][a].

Historia edytuj

Największa z wysp została odkryta podczas wyprawy saniami w grudniu 1940 roku przez Finna Ronnego (1899–1980) i Carla Eklunda (1909–1962) z United States Antarctic Program (USAS), którzy przeprawiali się ze Stonington Island na południowo-zachodni kraniec cieśniny Jerzego VI i z powrotem[1]. Był to wówczas jedyny skrawek lądu wystający ponad taflę lodowca[1].

W 1949 roku dwaj uczestnicy Falkland Islands Dependencies Survey (FIDS) ponowili wyprawę saniami ze Stonington Island na południowo-zachodni kraniec cieśniny Jerzego VI – stwierdzili wówczas, że wyspa jest największą z grupy wysp, które odsłoniły się wskutek cofania się lodowca[1].

Uwagi edytuj

  1. Inne źródło podaje natomiast, że na wyspie znajdują się dwa wzniesienia o wysokości 395 m, zob. Sailing Directions (Planning Guide and Enroute): Antarctica 2002 ↓, s. 377.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj