Enzo Maccarinelli
Enzo Maccarinelli (ur. 20 sierpnia 1980 w Swansea) – walijski bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBO w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów).
Pseudonim |
Big Mac |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1980 |
Obywatelstwo | |
Styl walki |
praworęczny |
Kategoria wagowa |
junior ciężka |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk |
45 |
Zwycięstwa |
38 |
Przez nokauty |
30 |
Porażki |
7 |
Remisy |
0 |
Nieodbyte |
0 |
|
Kariera zawodowa
edytujZawodową karierę rozpoczął w 1999. W 2003 zdobył wakujący tytuł mistrza świata jednej z mniejszych organizacji bokserskich, World Boxing Union (WBU), pokonując przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Bruce Scotta. Przez następne trzy lata udało mu się siedem razy obronić ten tytuł.
8 lipca 2006 zmierzył się w pojedynku o tytuł tymczasowego mistrza świata organizacji WBO z byłym mistrzem WBC, Marcelo Fabianem Dominguezem. Walijczyk wygrał walkę przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie[1]. 22 września tego samego roku Johnny Nelson, "właściwy" mistrz świata WBO zrzekł się swojego tytułu i Maccarinelli stał się pełnoprawnym posiadaczem pasa mistrzowskiego tej organizacji.
Pierwszą obronę tytułu zakończył bardzo szybko, już w pierwszej rundzie nokautując Anglika, Marka Hobsona[2]. Następna walka, 7 kwietnia 2007 z Bobby Gunnem, zakończyła się w taki sam sposób – nokautem w pierwszej rundzie[3]. W lipcu pokonał zdecydowanie na punkty byłego mistrza świata WBC, Wayne’a Braithwaita[4].
3 listopada 2007 miał zmierzyć się z Ezrą Sellersem. Pięściarz ten był klasyfikowany w rankingu WBO na 15 miejscu, jednak w ostatnich trzech latach stoczył tylko jedną walkę. Z tego powodu Brytyjska Komisja Bokserska nie zgodziła się na ten pojedynek. Ostatecznie Maccarinelli zmierzył się z Algierczykiem Mohamedem Azzaoui, którego znokautował w czwartej rundzie[5].
Tytuł mistrza świata WBO stracił w swojej piątej obronie, przegrywając przez techniczny nokaut już w drugiej rundzie z Davidem Haye[6]. Na ring powrócił pod koniec grudnia 2008, pokonując już w drugiej rundzie Mathewa Ellisa. Walka odbyła się w wadze ciężkiej[7].
14 marca 2009 przegrał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie z Ola Afolabim w walce o tytuł tymczasowego mistrza świata organizacji WBO w kategorii junior ciężkiej. Według promotora Franka Warrena Maccarinelli był źle przygotowany do walki[8]. cztery miesiące później Maccarinelli przegrał przed czasem kolejną walkę, tym razem w czwartej rundzie. Jego przeciwnikiem był Rosjanin Denis Lebiediew[9].
Na ring powrócił w grudniu 2009 i pokonał kolejno trzech mniej znanych bokserów. Wszystkie pojedynki zakończyły się nokautami już w pierwszej rundzie.
18 września 2010 roku Maccarinelli stoczył kolejny pojedynek a jego przeciwnikiem był Alexander Frenkel, stawką pojedynku był pas EBU kategorii junior ciężkiej należący do Walijczyka. Enzo został w siódmej rundzie brutalnie znokautowany przez Alexandra tracąc pas pomimo tego że do tego momentu prowadził na punkty i kontrolował przebieg pojedynku[10].
Przypisy
edytuj- ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
- ↑ Mark Staniforth: Macc attack too much for Hobson. sportinglife.com. [dostęp 2009-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-11-12)]. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
- ↑ Maccarinelli retains world title. BBC Sport, 21.07.2007. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
- ↑ Ben Dirs: Macca makes comfortable defence. BBC Sport, 04.11.2007. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
- ↑ Graham Houston: David Haye TKO2 Enzo Maccarinelli. Fightwriter.com. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
- ↑ James Slater: Enzo Maccarinelli Destroys Matthew Ellis In Heavyweight Debut, Wins In 2 Rounds!. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
- ↑ 15.03.2009: Warren's warning to Maccarinelli. BBC Sport. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
- ↑ Khan outpoints Kotelnik!. Fightnews.com, 18.07.2009. [dostęp 2009-07-23]. (ang.).
- ↑ Koniec Maccarinelli'ego. boxing.pl, 18.07.2009. [dostęp 2010-09-19]. (pol.).