Eparchia sarańska i mordowska
Eparchia sarańska i mordowska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jej obecnym ordynariuszem jest metropolita sarański i mordowski Zenobi (Korzinkin)[1], zaś funkcję katedry pełni sobór św. Fiodora Uszakowa w Sarańsku[2].
 Sobór św. Fiodora Uszakowa w Sarańsku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powołania |
1991 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Metropolia | |
| Sobór | |
| Biskup diecezjalny |
metropolita sarański i mordowski Zenobi (Korzinkin) |
| Biskup pomocniczy |
biskup ruzajewski Eliasz (Bykow)[1] |
Położenie na mapie Mordowii  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 54°10′53,360″N 45°10′53,620″E/54,181489 45,181561
| |
| Strona internetowa | |
Eparchia powstała na mocy decyzji Świętego Synodu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego z 29 stycznia 1991 i objęła terytorium Mordowii[1]. Została wydzielona z eparchii penzeńskiej[3]. Początkowo funkcje katedry pełniła cerkiew św. Jana Teologa w Sarańsku, jednak szybko okazała się do tych celów zbyt mała. Nowy sobór katedralny został otwarty dla wiernych w 2006[3].
30 maja 2011 Święty Synod zdecydował o wydzieleniu z obszaru administratury dwóch nowych eparchii: krasnosłobodskiej i ardatowskiej[4].
W 2011 eparchia prowadziła 301 parafii obsługiwanych przez 263 kapłanów oraz 13 klasztorów – osiem męskich i pięć żeńskich zamieszkiwanych przez 156 mnichów i mniszek[5].
Biskupi sarańscyEdytuj
- Warsonofiusz (Sudakow), 1991–2014[6]
- Zenobi (Korzinkin), od 2014[7]
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c Саранская и Мордовская епархия
- ↑ 20 июля. В 18. 00 ч. Святейший Патриарх Московский и всея Руси КИРИЛЛ возглавил Всенощное бдение в Свято-Феодоровском кафедральном соборе. [dostęp 2011-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-30)].
- ↑ a b Historia soboru w Sarańsku
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 30 мая 2011 года
- ↑ К 20-летию Саранской и Мордовской епархии
- ↑ Варсонофий, митрополит Саранский и Мордовский, управляющий делами Московской Патриархии (Судаков Анатолий Владимирович)
- ↑ Удовлетворено прошение митрополита Санкт-Петербургского Владимира о почислении на покой