Erwin Bumke
Erwin Konrad Eduard Bumke (ur. 7 lipca 1874 w Słupsku, zm. 20 kwietnia 1945 w Lipsku)[1] – niemiecki prawnik, ostatni przewodniczący Sądu Najwyższego Rzeszy Niemieckiej[2].
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Erwin Konrad Eduard Bumke |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 lipca 1874 |
| Data i miejsce śmierci |
20 kwietnia 1945 |
| Przewodniczący Sądu Najwyższego Rzeszy Niemieckiej | |
| Okres |
od 1 kwietnia 1929 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
urząd zniesiono |
| Odznaczenia | |
| |
Po śmierci von Hindenburga, zgodnie z konstytucją Republiki Weimarskiej Bumke powinien objąć urząd Prezydenta Rzeszy, czemu zapobiegła wprowadzona 1 sierpnia 1934 przez zdominowany przez nazistów Reichstag Ustawa o Naczelniku Rzeszy Niemieckiej (niem. Gesetz über das Staatsoberhaupt des Deutschen Reiches) łącząca urzędy prezydenta i kanclerza[2].
23 grudnia 1933 Bumke uniewinnił bułgarskich komunistów oskarżonych o podpalenie Reichstagu[2].
W okresie rządów NSDAP często wydawał wyroki uznawane dziś za niesprawiedliwe i z tego powodu jego portret nie widnieje wśród podobizn byłych przewodniczących Sądu Najwyższego Rzeszy Niemieckiej w Bundesgerichtshof w Karlsruhe[2].
20 kwietnia 1945, w dniu urodzin Hitlera i dwa dni po wkroczeniu sił armii amerykańskiej do Lipska, Bumke popełnił samobójstwo[2].
Przypisy edytuj
- ↑ André Niedostadek, Der letzte Präsident des Reichsgerichts: Der stumme Richter, Legal Tribune Online, 5 lipca 2014.
- ↑ a b c d e Curt Riess: Naziści schodzą do podziemia. Wydawnictwo Replika, 2015, s. 303–306. ISBN 978-83-7674-475-9.