Eskorbuto

hiszpański zespół muzyczny

Eskorbutohiszpański zespół punkrockowy.

Eskorbuto
Ilustracja
Juanma Suárez
Rok założenia

1980

Rok rozwiązania

1999

Pochodzenie

Hiszpania Bilbao

Gatunek

punk rock

Wydawnictwo

Spansuls
Twins
Discos Suicidas

Historia

edytuj

Założony został w 1980 na obrzeżach Bilbao – w slumsach Margen Izquierda (Kraj Basków) przez: wokalistę/basistę Juanmę Suáreza i wokalistę/gitarzystę Iosu Expósito. Silne osobowości muzyków (zwłaszcza Expósito), ich nihilistyczna postawa oraz chwytliwe kompozycje spowodowały, że jeszcze przed dokonaniem jakichkolwiek nagrań grupa zyskała uznanie publiczności zarówno w Kraju Basków jak i w pozostałej części Hiszpanii[1]. Debiutanckie nagrania w postaci singla "Mucha policía, poca diversión" ukazały się w 1983. Rok później muzycy nagrali cztery utwory, które ukazały się na splicie dzielonym z zespołem R.I.P.[2].

Pierwszy album Eskizofrenia został nagrany przy pomocy automatu perkusyjnego i wydany w 1984 – w czasie, gdy wokół członków zespołu narosło wiele kontrowersji (m.in. aresztowania, kłopoty z cenzurą), które tylko przysporzyły im popularności[1].

W 1986 ukazały się trzy wydawnictwa: kaseta magnetofonowa Ya no quedan más cojones, Eskorbuto a las elecciones – zawierająca 6 utworów[2], drugi album studyjny pt. Anti Todo (w przeciwieństwie do swojego poprzednika nagrany z "żywymi" bębnami) – zawiera bardziej dopracowane utwory i przez wiele osób uważany jest za najlepszy w karierze zespołu oraz nagrania koncertowe Impuesto revolucionario[1].

W 1987 po wydaniu płyty Los demenciales chicos acelerados popularność Eskorbuto zaczęła stopniowo słabnąć i kolejne albumy Las mas macabras de las vidas (1988) oraz Demasiados enemigos... (1991) nie zdołały jej przywrócić[1].

31 maja 1992 w wyniku przedawkowania heroiny w wieku 32 lat zmarł Expósito (jego bratankiem jest piłkarz Unai Expósito[3]). 8 października tego samego roku zmarł na AIDS Suárez (miał 30 lat). Po śmierci Expósito i Suáreza perkusista Pako Galán grający z nimi od 1982 zdecydował działać dalej pod nazwą Eskorbuto. Z różnymi muzykami nagrał jeszcze 3 albumy studyjne: Aki no keda ni dios (1994), Kalaña (1996) oraz Dekadencia (1998)[2]. W 1999 grupa zakończyła działalność.

Muzycy

edytuj

Główni członkowie

edytuj
  • Juanma Suárez (właśc. Juan Manuel Suárez Fernández) – śpiew, gitara basowa (1980–1992)
  • Iosu Expósito (właśc. Jesús María Expósito López) – śpiew, gitara (1980–1992)
  • Pako Galán (właśc. Paco Francisco Galán) – perkusja, śpiew (1982–1999)

Pozostali członkowie

edytuj
  • Rafael "Kañas" Moriel – perkusja (1980)
  • Layky – gitara basowa (1980–1981)
  • Seni – gitara basowa (1982)
  • Gugu – perkusja (1981–1982)
  • Garlopa – gitara (1993–1999).
  • Urko Igartiburu – śpiew, gitara (1993–1995).
  • Iñaki "Gato" – śpiew, gitara basowa (1993–1995), gitara (1991).
  • Sergio – śpiew (1995–1999).
  • Alí – gitara basowa (1995–1999).
  • Miguel – gitara basowa (1995–1999)

Dyskografia

edytuj

Albumy studyjne

edytuj

Albumy koncertowe

edytuj

Single

edytuj
  • "Mucha policía, poca diversión" (1983) – utwory: "Mucha policía, poca diversión", "Enterrado vivo" i "Mi degeneración"
  • "Eskorbuto al parlamento" (1986) – utwory: "Ya no quedan mas cojones Eskorbuto a las elecciones" i "La sangre, los polvos, los muertos"
  • "Los demenciales chicos acelerados" (1987) – utwory: "Paz primero la guerra", "Los demenciales chicos acelerados" i "No es facil"

Splity

edytuj
  • Zona especial norte (1984) – split z zespołem R.I.P.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Carlos (tłum na ang. - Federico Gomez i Raquel Fernandez): Eskorbuto. Kill From the Heart. [dostęp 2014-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]. (ang.).
  2. a b c Eskorbuto. Discogs. [dostęp 2014-06-09]. (ang.).
  3. "Cuando sales fuera, ves que también hay vida después del Athletic" - Unai Expósito, jugador del Athletic Club. Diario Siglo XXI. [dostęp 2014-06-09]. (hiszp.).