Eugeniusz Jan Dowkan (ur. 25 grudnia 1912 w Warszawie, zm. 19 sierpnia 1998 tamże)[1] – funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej i aparatu bezpieczeństwa PRL.

Eugeniusz Dowkan
Ilustracja
szeregowy (degradacja) szeregowy (degradacja)
Pełne imię i nazwisko

Eugeniusz Jan Dowkan

Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1912
Warszawa

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1998
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1944–1954

Formacja

Milicja Obywatelska

Jednostki

Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Syn Adolfa i Honoraty z domu Lejk. Początkowo pobierał edukację w domu, po zdaniu egzaminu został przyjęty do Gimnazjum im. Władysława IV. W 1935 ukończył Państwową Szkołę Mierniczą w Warszawie. Zaangażował się w działalność polityczną, od 1937 był członkiem PPS. W sierpniu 1939 został zmobilizowany i przydzielony do Biura Cenzury przy Dowództwie Okręgu Korpusu nr 1.

Okupację spędził w Warszawie, w lipcu 1944 przeniósł się do Miedzeszyna. Pracował jako opiekun w opiece społecznej oraz ośrodku zdrowia. 14 sierpnia 1944 r. został członkiem PPR.

Pracę jako funkcjonariusz MO rozpoczął 20 sierpnia 1944. Po ukończeniu kursu oficerów polityczno-wychowawczych został mianowany zastępcą kierownika XI komisariatu MO w Świdrze[2], a następnie zastępcą komendanta wojewódzkiego MO ds. polityczno-wychowawczych w województwie warszawskim. W lutym 1946 r. objął funkcję komendanta wojewódzkiego MO we Wrocławiu. Uchwałą Prezydium KRN z 4 października 1946 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[3]. W kwietniu 1948 r. został mianowany komendantem wojewódzkim MO w Gdańsku. W latach 1949–1951 był szefem Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Katowicach, w latach 1951–1953 p.o. szefa Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego we Wrocławiu. Dyrektor Departamentu Ogólnego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w latach 1953–1954. Został oskarżony o preparowanie dowodów i wymuszanie nieprawdziwych zeznań za co w kwietniu 1954 r. został dyscyplinarnie wydalony z organów bezpieczeństwa i zdegradowany do stopnia szeregowca[2].

Zmarł 19 sierpnia 1998 w Warszawie. Pochowany 27 sierpnia 1998 na cmentarzu Bródnowskim (sektor 44K-2-9)[1].

Awanse edytuj

  • kapitan (1945)
  • major (1946)
  • podpułkownik (1947)[4]
  • szeregowy (1954 degradacja)[2]

Przypisy edytuj

  1. a b Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-07-07].
  2. a b c Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2021-07-29] (ang.).
  3. M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 50.
  4. IPN 2006 ↓, s. 75.

Bibliografia edytuj

  • Twarze wrocławskiej bezpieki. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa we Wrocławiu. Wyd. 1. Wrocław: IPN, 2006. ISBN 83-924281-0-2.
  • Witold Bagieński i Magdalena Dźwigał (red.), Leksykon bezpieki. Kadra kierownicza aparatu bezpieczeństwa (1944–1956), Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022, ISBN 978-83-8229-547-4, Tom III.

Linki zewnętrzne edytuj