Faroald I
italski książę Longobardów z VI w.
Faroald I (Faruald, Farwald) (ur. ? – zm. 591 lub 592) – pierwszy książę Spoleto, które sam ustanowił w czasie dekady interregnum, jaka nastąpiła po śmierci następcy Alboina (574 lub 575).
| książę Spoleto | |
| Okres | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci |
591 lub 592 |
| Dzieci | |
Poprowadził Longobardów do środkowej Italii, podczas gdy Zotto skierował ich na południe półwyspu.
W 575 zdobył Classis (port Rawenny) podczas wojny longobardzko-bizantyńskiej[1][2][3]. W latach 584–588 został on odbity przez Droktulfta, który przeszedł na stronę Bizantyjczyków[4][5].
Jego synowie walczyli pomiędzy sobą o władzę w księstwie w 602 i zwycięstwo odniósł Teodelap.
Przypisy
edytuj- ↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 54, 187.
- ↑ Paweł Diakon ↓, Historia Longobardów III, 13.
- ↑ Hodgkin 1916 ↓, s. 90–91.
- ↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 54.
- ↑ Hodgkin 1916 ↓, s. 91.
Bibliografia
edytuj- Thomas Hodgkin: Italy and her invaders 553–600. T. V: Book VI. The Lombard invasion. Oxford: Clarendon Press, 1916. (ang.).
- Jerzy Strzelczyk: Longobardowie. Ostatni z wielkiej wędrówki ludów. V–VIII wiek. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2014. ISBN 978-83-01-17837-6.
- Paweł Diakon: Historia rzymska. Historia Longobardów. tłum. Ignacy Lewandowski. Warszawa: Wydawnictwo Pax, 1995. ISBN 83-211-1452-0.