Fear Factor – Nieustraszeni
Fear Factor – Nieustraszeni – polski program telewizyjny typu reality (game) show oparty na formacie Fear Factor[b], produkowany przez Endemol i emitowany przez Polsat w 2004 roku. Jego prowadzącym został były dowódca GROM-u, Roman Polko[1].
.png) Logo programu | |
| Nazwa formatu | |
|---|---|
| Rodzaj programu |
reality show |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Prowadzący | |
| Data premiery |
8 października 2004 |
| Lata emisji |
2004 |
| Pora emisji |
piątek 21.35 |
| Liczba odcinków |
9 lub 10 (1 seria) |
| Czas trwania odcinka |
ok. 45 minut |
| Format nadawania | |
| Produkcja | |
| Produkcja |
Endemol Polska (Katarzyna Litwiniak) |
| Reżyseria |
Radosław Pełczyński |
| Stacja telewizyjna | |
Charakterystyka programu
edytujUczestnicy programu rywalizują ze sobą w grze o 50 000 złotych. Rozgrywka polega na wykonywaniu zadań stanowiących wyzwanie dla wytrzymałości fizycznej i psychicznej – wymagających na przykład pokonania lęku wysokości, uwolnienia się z podwodnej pułapki, pokonania wstrętu lub obrzydzenia poprzez styczność ze zwierzętami wywołującymi lęk (np. wężami, robakami) czy jedzenie zwierząt lub ich wnętrzności. Program ma charakter konkursu; po serii zadań wyłaniany jest zwycięzca, który otrzymuje nagrodę główną.
Przebieg edycji
edytuj- Eliminacje (odcinek 1)
W pierwszym odcinku przedstawiono grupę kilkudziesięciu osób, która wzięła udział w biegu po poligonie. Osiemnaście kobiet i osiemnastu mężczyzn, który pokonali go najszybciej, przeszło do drugiego zadania. Polegało ono na wypiciu „koktajlu” ze świńskich wnętrzności. Zostało po nim trzydzieścioro zawodników (zachowując parytet względem płci), których podzielono na pięć grup po sześć osób.
- Etap zasadniczy (odcinki 2–6[potrzebny przypis])
W każdym odcinku trzy kobiety i trzej mężczyźni wykonywali dwa zadania – jedno sprawdzające wytrzymałość fizyczną, drugie – psychiczną. Zwycięzca awansował do finału; wyjątkiem był odcinek piąty, z którego wyłoniono dwoje finalistów.
- Finał (odcinki 7–9[potrzebny przypis])
Zwycięzcy odcinków eliminacyjnych zmierzyli się ze sobą w kilku zadaniach. Nagrodą dla zwycięzcy było 50 000 złotych.
Lista zadań finałowych:
- chodzenie boso po tłuczonym szkle,
- przemieszczanie się na przyssawkach za oknem wieżowca,
- zrywanie flag, zwisając do góry nogami na trapezie pod helikopterem[c],
- wyławianie znaczników spod pokryw pod wodą[c],
- chwytanie ustami truskawek w komórce wypełnionej muchami,
- wyskok na motorze z dachu.
W finałowej rozgrywce udział wzięli: Wojciech Boretti-Wesołowski[2], Anna Cichoń[2], Marcin Jóźkiewicz[2], Artur Lewandowski[2], Anna Liszkiewicz[d], Lilianna Nogal[3], Agata Steinhoff[2].
| Miejsce | Uczestnik | Wiek[2] |
|---|---|---|
| 1.[4] | Artur Lewandowski | 29 |
| 2. | Marcin Jóźkiewicz | 25 |
| 3. | Anna Liszkiewicz | bd. |
| bd. | Agata Steinhoff | 24 |
| Wojciech Boretti-Wesołowski | 23 | |
| Anna Cichoń | 20 | |
| Lilianna Nogal | 19[3] |
Odbiór
edytujKontrowersje
edytujKrajowa Rada Radiofonii i Telewizji nałożyła na Telewizję Polsat karę w wysokości 400 000 złotych[5] za emisję programu o zbyt wczesnej porze.
Na podstawie decyzji Nr 13 z 29 grudnia 2004 roku, Przewodniczący KRRiT nałożył na spółkę Telewizja Polsat S.A., karę w wysokości 400.000 złotych, za emisję w czasie chronionym audycji z cyklu „Fear Factor – Nieustraszeni”.
Spółka odwoływała się od wyroku, lecz bezskutecznie:
Sąd Okręgowy w Warszawie […] oddalił odwołanie spółki. Decyzja Przewodniczącego KRRiT stwierdzała naruszenie przez nadawcę art. 18 ust. 1, 3, 5 i 7 ustawy o radiofonii i telewizji, polegające na rozpowszechnianiu w dniach 8, 15, 22, 29 października 2004 roku oraz 5 i 11 listopada 2004 roku w godzinach 21.35 - 22.35, tzn. w czasie chronionym audycji pt. ,,Fear Factor – Nieustraszeni” oraz nakładała karę pieniężną w wysokości 400.000 zł. Sąd Okręgowy uznał, iż osoby pełnoletnie oglądające audycję mogą mieć poczucie niesmaku, a nawet obrzydzenia i strachu, jednakże osoby te z założenia mają ukształtowaną osobowość i w sposób właściwy potrafią dokonać oceny faktów i zachowań ludzkich. Inną miarę należy mieć dla małoletnich […]. Sąd opierając się na opinii biegłego psychologa uznał, że wymienione audycje mogły mieć negatywny wpływ na rozwój psychiczny małoletnich poprzez wzbudzanie negatywnych emocji: strachu, lęku, odrazy, kształtowanie negatywnych postaw rywalizacji za wszelką cenę.
Na nadawcę nakładano kary za emisję o niewłaściwej porze także amerykańskiej wersji programu[6][7].
Oglądalność
edytujOglądalność premierowego odcinka wyniosła 2,69 mln widzów, przy udziale w rynku na poziomie 24,1% w grupie docelowej 16–49[8][9].
Według danych AGB Polska program oglądało średnio około 2,5 mln widzów, a w grupie docelowej 16–49 – 1,47 mln[10].
Informacje dodatkowe
edytujW soboty o godz. 23.00 emitowano audycję Fear Factor – Nieustraszeni. Poza cenzurą, w której pokazywano fragmenty programu nienadające się do emisji o standardowej porze[8].
Chęć udziału w programie zgłosiło ponad dziesięć tysięcy osób[11].
Część eliminacyjną turnieju nagrano w Polsce, rozgrywkę finałową natomiast w Argentynie[11].
Uczestnicy programu twierdzili, że wykonywanie tego typu zadań pomagało im przezwyciężyć strach[12].
W programie używano ścieżki dźwiękowej z filmu Tylko jeden (The One) autorstwa Trevora Rabina[13].
Zobacz też
edytuj- Nieustraszeni – artykuł o amerykańskiej wersji formatu
Uwagi
edytuj- ↑ Obraz rejestrowany był w formacie panoramicznym (16:9), lecz grafiki ekranowe nakładano w taki sposób, że całość przybierała proporcje 4:3 (z letterboxem).
- ↑ Protoplastą formatu Fear Factor był niderlandzki program Now or Neverland.
- ↑ a b Kolejność zadań ze znacznikami i flagami mogła być odwrotna.
- ↑ Anna Liszkiewicz nie awansowała do finału jako zwyciężczyni swojego odcinka. Sześcioro finalistów przed wylotem do Argentyny miało podjąć decyzję o tym, która z dwóch wskazanych im uczestniczek powróci do gry i zmierzy się z nimi w finale.
Przypisy
edytuj- ↑ Tomasz Sygut: „Nieustraszony” pułkownik Polko. Tygodnik Przegląd (online), 14 listopada 2004. [dostęp 2024-06-23]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Znamy już 5 finalistów polskiego „Fear Factor”. Showmag.info (online), 2004-11-11. [dostęp 2017-05-27].
- ↑ a b Rozmowa z szóstą finalistką „Fear Factor”. Showmag.info (online), 2004-11-15. [dostęp 2017-05-27].
- ↑ Finał „Fear Factor – Nieustraszonych”. Showmag.info (online), 2004-12-03. [dostęp 2017-05-27].
- ↑ 400 tys. zł kary dla Polsatu za "Nieustraszonych". Wirtualna Polska (online), 30 grudnia 2004. [dostęp 2024-06-23]. (pol.).
- ↑ (ASA): Polsat ukarany za Szczukę i "Nieustraszonych". Press.pl (online), 17 marca 2006. [dostęp 2024-06-23]. (pol.).
- ↑ (BS): Milion złotych kary dla Polsatu. Press.pl (online), 22 marca 2006. [dostęp 2024-06-23]. (pol.).
- ↑ a b Udany debiut "Nieustraszonych". Wirtualnemedia.pl (online), 12 października 2004. [dostęp 2024-06-23]. (pol.).
- ↑ Dobry start „Nieustraszonych”. Showmag.info (online), 2004-10-13. [dostęp 2017-05-27].
- ↑ Oglądalność „Nieustraszonych”. Showmag.info (online), 2004-12-10. [dostęp 2017-05-27].
- ↑ a b Polska edycja Fear Factor. Wirtualnemedia.pl (online), 7 października 2004. [dostęp 2024-06-23]. (pol.).
- ↑ Mariusz Cieślik, Kaja Szafrańska: Nieustraszeni pożeracze robali. Tygodnik Wprost, 17 października 2004. [dostęp 2024-06-23]. (pol.).
- ↑ The One [Original Motion Picture Soundtrack - Trevor Rabin | Songs, Reviews, Credits | AllMusic]. [dostęp 2020-05-24].
Linki zewnętrzne
edytuj- Sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z rocznego okresu działalności. Warszawa, marzec 2005 (plik .pdf do pobrania).
- Sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności w 2007 roku. Warszawa, marzec 2008.