Firmin (biskup Amiens)

Święty Firmin (ur. w III wieku Pompaelo, zm. w IV wieku w Amiens w Galii[1]) – legendarny pierwszy biskup Amiens[2], męczennik chrześcijański, święty Kościoła katolickiego.

Święty
Firmin z Amiens
Fermin
biskup
męczennik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

III wiek
Pompaleo
(akt. hiszp. Pampeluna)

Data i miejsce śmierci

IV wiek
Amiens (Pikardia)

Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

25 września

Patron

Pikardii, Amiens, Pampeluny

Daty urodzin i męczeńskiej śmierci świętego nie są znane. Fermín urodził się w połowie III wieku w rzymskim Pompaelo, dzisiejszej Pampelunie, jako najstarszy syn miejscowego senatora Firmo[1]. Jedynym pewnikiem związanym z biografią św. Firmina jest fakt jego wczesnego kultu sięgającego VIII wieku i to, że późniejsze utwory literackie przysłoniły te elementy. Bezspornym pozostaje też, że żył tylko jeden biskup Amiens o imieniu Firmin.

Według późniejszej hagiografii Firmin miał być uczniem św. Cezarego. W wieku trzydzieści lat, Firmín po raz ostatni opuścił swoją ziemię, aby ewangelizować ziemie sąsiedniej Galii. Tam odwiedził Agen i Anjou, a później Beauvais[1]. Wziął też udział w soborze orleańskim i paryskim (sobory Kościoła łacińskiego). Jest współautorem reguły zakonnej klasztorów żeńskich. Jego działalność była inspiracją dla poety Aratora, który pisał:

„Czcigodny kapłan Firmin
karmi wiernych złotymi dogmatami.
Jego chwała sięga po krańce Italii,
a jego imię jest znane szeroko poza granicami kraju.”

Następnym celem Firmína było Amiens, gdzie miał ponieść męczeńską śmierć z rąk namiestnika prowincji Sebastiána, który pod wpływem prześladowań religijnych chrześcijan wydanych przez cesarza Dioklecjana kazał go aresztować i ściąć[1]. Tradycja mówi o odkryciu jego relikwii na początku 615 roku. W XII wieku kult świętego nabrał we francuskim mieście wielkiej świetności i popularności, jak wynika z akt kościoła w Amiens, dzięki biskupowi Gotfrydowi[1]. W Pampelunie kult postaci św. Firmina nastał dopiero w 1186, kiedy to biskup Pedro de París otrzymał relikwie czaszki męczennika[1]. Jednak jego kult szybko przybierał na sile, aż do XVII wieku, kiedy to rozpoczął się spór między wyznawcami Firmína i Franciszeka Ksawerego, wspieranego przez jezuitów[1]. Spór rozstrzygnięty w 1657, kiedy papież Aleksander VII ogłosił obu współpatronami Nawarry[1].

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 25 września, w Pampelunie 7 lipca[2]. W dniach 6-14 lipca pampeluńczycy świętują również Sanfermines, które zatraciło już religijny charakter i stało się świętem świeckim.

Jest patronem: miast Amiens i Pampeluna i francuskiego regionu Pikardia, dzieci, bednarzy, handlarzy winem i piekarzy. Jest orędownikiem przeciw gorączce, skurczom, chorobom reumatycznym i obrzękom oraz przeciw suszy[2].

Od imienia świętego pochodzą nazwy miejscowości we Francji: Saint-Firmin, Nempont-Saint-Firmin, Saint-Firmin-des-Bois, Saint-Firmin-des-Prés i Saint-Firmin-sur-Loire a także, pośrednio, nazwa stacji metra w Madrycie: San Fermín-Orcasur.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h La historia de San Fermín, ¿el primer obispo de Pamplona? [online], Diario ABC, 7 lipca 2013 [dostęp 2023-07-12] (hiszp.).
  2. a b c Firminus der Ältere. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2013-03-02]. (niem.).

Bibliografia edytuj

  • Hugo Hoever SOCist: Żywoty świętych Pańskich. przekład Zbigniew Pniewski. Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1983, s. 369.
  • Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 2: D-G. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 328. ISBN 83-7097-374-4.

Linki zewnętrzne edytuj