Focke-Wulf Fw 44 Stieglitz (niem. „szczygieł”) – dwumiejscowy dwupłatowiec szkolno-treningowy i akrobacyjny, zaprojektowany w wytwórni Focke Wulf.

Focke-Wulf Fw 44
(dane wersji Fw 44J)
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Focke-Wulf

Typ

samolot szkolno-treningowy

Konstrukcja

dwumiejscowy dwupłat konstrukcji mieszanej

Załoga

instruktor + uczeń

Historia
Data oblotu

sierpień 1932

Dane techniczne
Napęd

silnik gwiazdowy Siemens Sh 14a-4

Moc

158 KM (118 kW)

Wymiary
Rozpiętość

9,00 m

Długość

7,30 m

Wysokość

2,80 m

Powierzchnia nośna

20 m²

Masa
Własna

565 kg

Startowa

875 kg

Osiągi
Prędkość maks.

185 km/h

Prędkość przelotowa

174 km/h

Pułap

3900 m

Zasięg

550 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
Niemcy, Rumunia, Szwecja, Finlandia, Czechosłowacja, Bułgaria, Turcja, Argentyna, Brazylia, Chile, Chiny

Fw 44 był częściowo konstrukcją inż. Kurta Tanka, który po objęciu w końcu 1931 roku stanowiska szefa biura konstrukcyjnego zakładów Focke-Wulf zajął się rozwojem powstałego przed jego przybyciem projektu. Prototyp samolotu został oblatany w 1932 r. Próby w locie przeprowadził osobiście Kurt Tank. Okazało się, że samolot ma bardzo dobre właściwości manewrowe, co spowodowało duże zainteresowanie maszyną wśród niemieckich pilotów akrobacyjnych. Samoloty przedprodukcyjnej wersji Fw 44A były używane głównie jako samoloty sportowe i akrobacyjne. Do najbardziej znanych pilotów latających na tym typie samolotu należeli Ernst Udet, Gerd Achgelis i Emil Kopf[1]. Ten ostatni wyróżniał się maszyną noszącą rejestrację D-EMIL[2].

D-EMIL

Produkcja seryjna prowadzona była w kilku wersjach: Fw 44B (oraz jego wariant rozwojowy Fw 44E) napędzane były silnikiem rzędowym Argus As 8 o mocy 120 KM, pozostałe różnymi odmianami silnika Siemens Sh 14a. Głównym wariantem produkcyjnym był Fw 44C, dostarczany zarówno odbiorcom cywilnym, jak i wojskowym. W kilku krajach podjęto również produkcję licencyjną tego typu samolotu, głównie w eksportowej wersji Fw 44J. Na przykład w Argentynie wybudowano pomiędzy 1937 a 1942 rokiem około 190 egzemplarzy, służących głównie do szkolenia pilotów wojskowych, choć nadwyżki sprzęty były sprzedawane także w ręce odbiorców cywilnych[3].

Przed i podczas II wojny światowej samolot był szeroko wykorzystywany przez Luftwaffe do szkolenia pilotów wojskowych. Maszyny zakupione przez Chiny zostały przystosowane do działań na rzecz armii lądowej i walczyły w pierwszych miesiącach wojny chińsko-japońskiej. W wielu krajach samolot był używany także po zakończeniu II wojny światowej, a pojedyncze egzemplarze latają do dziś.

Silnik gwiazdowy Sh-14A eksponowany w MLP w Krakowie

Fw 44 był dwumiejscowym dwupłatem konstrukcji mieszanej, metalowo – drewnianej, krytym blachą i płótnem. Podwozie stałe, klasyczne, z płozą ogonową (w wersji Fw 44F zastąpioną kółkiem), kabiny instruktora (z przodu) i tylna dla ucznia otwarte. Napęd samolotu stanowił 7-cylindrowy silnik gwiazdowy Siemens Sh 14a o mocy, w zależności od odmiany, 150 – 158 KM z dwułopatowym drewnianym śmigłem.

Przypisy

edytuj
  1. Focke-Wulf Fw 44 Stieglitz
  2. Marek Józef Murawski, Samoloty Luftwaffe. Tom I, Warszawa: „Lampart”, 1999, ISBN 83-86776-46-3, ISBN 83-86776-00-5, OCLC 830282533.
  3. Focke-Wulf Fw 44 Stieglitz in Detail

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj