Franciszek Kuźnicki
Franciszek Kuźnicki (ur. 22 lutego 1906 w Makowcu, zm. 8 stycznia 1993 w Warszawie) – polski geodeta i gleboznawca, profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i Politechniki Warszawskiej.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor doktor habilitowany nauk przyrodniczych | |
Specjalność: gleboznawstwo | |
Alma Mater |
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie |
Doktorat |
1958 – gleboznawstwo |
Habilitacja |
1964 – gleboznawstwo |
Życiorys edytuj
W 1924 ukończył Gimnazjum im. Wojciecha Górskiego w Warszawie, a następnie studiował na Wydziale Rolniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W 1931 uzyskał stopień magistra inżyniera, a następnie odbył służbę wojskową w szkole podchorążych w Grodnie. W 1935 został powołany na stanowisko inspektora powiatowego klasyfikacji gruntów w Rawie Ruskiej, badał gleby Roztocza Tomaszowsko-Lubelskiego, współpracując z prof. Arkadiuszem Musierowiczem szczególną uwagę poświęcił rędzinom, w których został wybitnym specjalistą na skalę europejską. Podczas okupacji hitlerowskiej handlował artykułami spożywczymi, a w wolnym czasie w drodze samokształcenia poszerzał wiedzę z zakresu gleboznawstwa. Po zakończeniu wojny powrócił do Warszawy i został zatrudniony w Biurze Odbudowy Stolicy, pod kierunkiem prof. Musierowicza zajmował się badaniem gleby na terenie Warszawy. W 1946 został asystentem w kierowanej przez prof. Musierowicza Katedrze Gleboznawstwa SGGW, w 1958 na podstawie pracy "Właściwości darniowo-bielicowych gleb piaskowych wytworzonych z piasków różnego pochodzenia geologicznego" uzyskał tytuł doktora. W 1964 habilitował się przedstawiając rozprawę "Właściwości i typologia gleb wytworzonych z kredowej opoki odwapnionej Roztocza w nawiązaniu do charakterystyki i genetycznego podziału rędzin". Od 1965 kierował Katedrą i Zakładem Gleboznawstwa na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, równocześnie prowadził wykłady z gleboznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Uczestniczył w pracach zespołowych organizowanych przez Katedrę Gleboznawstwa SGGW i Polskie Towarzystwo Gleboznawczego, był także sekretarzem Komitetu Gleboznawstwa i Chemii Rolnej Polskiej Akademii Nauk. Franciszek Kuźnicki współtworzył pierwszą powojenną mapę gleb Polski w skali 1:1 000 000, za co otrzymał grupową Nagrodę Państwową III stopnia. Był też współautorem opracowań kartograficznych m.in. "Mapę Gleb Europy” (FAO) w skali 1:1 000 000. Do jego dorobku należą dwa podręczniki akademickie, prace z zakresu systematyki gleb Polski, skrypty do ćwiczeń z gleboznawstwa oraz ponad sto publikacji popularnonaukowych i naukowo-badawczych. W 1976 przeszedł na emeryturę[1][2].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 294, rząd 4, grób 28)[3].
Członkostwo edytuj
- Komitet Gleboznawstwa i Chemii Rolnej PAN,
- Polskie Towarzystwo Gleboznawcze,
- Międzynarodowe Towarzystwo Gleboznawcze,
- przewodniczący Komisji Genezy, Nomenklatury i Kartografii Gleb Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego.
Przypisy edytuj
- ↑ Krystyna Konecka-Betley, Wspomnienie o prof. dr. hab. Franckiszku Kuźnickim, Rocznki Gleboznawcze T. XLIV NR 3/4 Warszawa 1993: s. 193-195
- ↑ Piotr Skłodowski, Sylwetki polskich gleboznawców: Franciszek Kuźnicki (1906-1993), Czarna Ziemia 22 października 2017 s. 16
- ↑ Andrzej Liczbiński "Wykaz profesorów Politechniki Warszawskiej zmarłych w latach 1988-2000"