Franciszek Kuźnicki

Franciszek Kuźnicki (ur. 22 lutego 1906 w Makowcu, zm. 8 stycznia 1993 w Warszawie) – polski geodeta i gleboznawca, profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i Politechniki Warszawskiej.

Franciszek Kuźnicki
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1903
Makowiec

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 1993
Warszawa

profesor doktor habilitowany nauk przyrodniczych
Specjalność: gleboznawstwo
Alma Mater

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Doktorat

1958 – gleboznawstwo
Szkoła Głowna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Habilitacja

1964 – gleboznawstwo
Szkoła Głowna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Grób Franciszka Kuźnickiego na Cmentarzu Powązkowskim

Życiorys edytuj

W 1924 ukończył Gimnazjum im. Wojciecha Górskiego w Warszawie, a następnie studiował na Wydziale Rolniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W 1931 uzyskał stopień magistra inżyniera, a następnie odbył służbę wojskową w szkole podchorążych w Grodnie. W 1935 został powołany na stanowisko inspektora powiatowego klasyfikacji gruntów w Rawie Ruskiej, badał gleby Roztocza Tomaszowsko-Lubelskiego, współpracując z prof. Arkadiuszem Musierowiczem szczególną uwagę poświęcił rędzinom, w których został wybitnym specjalistą na skalę europejską. Podczas okupacji hitlerowskiej handlował artykułami spożywczymi, a w wolnym czasie w drodze samokształcenia poszerzał wiedzę z zakresu gleboznawstwa. Po zakończeniu wojny powrócił do Warszawy i został zatrudniony w Biurze Odbudowy Stolicy, pod kierunkiem prof. Musierowicza zajmował się badaniem gleby na terenie Warszawy. W 1946 został asystentem w kierowanej przez prof. Musierowicza Katedrze Gleboznawstwa SGGW, w 1958 na podstawie pracy "Właściwości darniowo-bielicowych gleb piaskowych wytworzonych z piasków różnego pochodzenia geologicznego" uzyskał tytuł doktora. W 1964 habilitował się przedstawiając rozprawę "Właściwości i typologia gleb wytworzonych z kredowej opoki odwapnionej Roztocza w nawiązaniu do charakterystyki i genetycznego podziału rędzin". Od 1965 kierował Katedrą i Zakładem Gleboznawstwa na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, równocześnie prowadził wykłady z gleboznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Uczestniczył w pracach zespołowych organizowanych przez Katedrę Gleboznawstwa SGGW i Polskie Towarzystwo Gleboznawczego, był także sekretarzem Komitetu Gleboznawstwa i Chemii Rolnej Polskiej Akademii Nauk. Franciszek Kuźnicki współtworzył pierwszą powojenną mapę gleb Polski w skali 1:1 000 000, za co otrzymał grupową Nagrodę Państwową III stopnia. Był też współautorem opracowań kartograficznych m.in. "Mapę Gleb Europy” (FAO) w skali 1:1 000 000. Do jego dorobku należą dwa podręczniki akademickie, prace z zakresu systematyki gleb Polski, skrypty do ćwiczeń z gleboznawstwa oraz ponad sto publikacji popularnonaukowych i naukowo-badawczych. W 1976 przeszedł na emeryturę[1][2].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 294, rząd 4, grób 28)[3].

Członkostwo edytuj

  • Komitet Gleboznawstwa i Chemii Rolnej PAN,
  • Polskie Towarzystwo Gleboznawcze,
  • Międzynarodowe Towarzystwo Gleboznawcze,
  • przewodniczący Komisji Genezy, Nomenklatury i Kartografii Gleb Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego.

Przypisy edytuj