Franciszek Traeger
Franciszek Traeger (ur. 12 lipca 1812 w Kowalu[1], zm. 25 sierpnia 1880 w Boguminie[2][3]) – prezydent Łodzi w latach 1844–1862.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezydent Łodzi | |
| Okres |
od 23 sierpnia 1844 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
W grudniu 1935 otrzymał nominację na ławnika czynnego osady Łódka[a] i objął tę posadę 21 stycznia 1836 roku[4]. 1 stycznia 1840 objął funkcję inspektora policji przy magistracie łódzkim, a 22 marca 1841 roku został przesunięty na stanowisko radnego[5]. 23 sierpnia 1844 roku przejął po Karolu Tangermannie urząd prezydenta miasta Łodzi[5].
W roku 1846 próbował, wraz z zamożniejszymi mieszkańcami miasta, zmienić nazwę Łodzi na Mikołajew[b], na cześć Mikołaja I, co spotkało się z odmową cara[6]. W 1861 przyczynił się do pacyfikacji buntu tkaczy łódzkich, wzywając wojska carskie[7]. Wniosek o uwolnienie ze służby złożył w sierpniu 1862 roku (był to już drugi wniosek, pierwszego nie przyjęto)[8]. Z końcem miesiąca Gubernator Warszawski poparł tę prośbę[8], a Komisja Rządowa, mimo, że zamożni łódzcy fabrykanci próbowali utrzymać Franciszka Traegera na stanowisku, 6 grudnia 1862 roku przyjęła dymisję prezydenta[9]. 18 grudnia 1862 były prezydent opuścił Łódź i udał się do majątku Szydłów[10].
Dbał o porządek w mieście, zabronił m.in. stawiania budek i straganów przy ulicy Piotrkowskiej. Traeger walczył o połączenie z koleją warszawsko-wiedeńską (sprawa sfinalizowana kilka lat po jego odejściu). Wspierał Karola Scheiblera stawiającego w Łodzi pierwsze kroki w przemyśle bawełnianym. Podczas jego urzędowania powstał przy ulicy Ogrodowej Stary Cmentarz.
Rodzina edytuj
Pochodził z ewangelickiej rodziny niemieckiego pochodzenia – był synem Jana Krzysztofa Traeger i Albertyny z domu Appel. Miał dwie starsze siostry – Dorotę Karolinę i Annę Zofię, oraz cztery młodsze – Henrykę Ludwikę, Mariannę, Kristiannę Antoninę i Henrykę Gertrudę[11].
28 lutego 1832 pojął za żonę Emilię Ernestynę Czarnecką (ur. w 1812[12], zm. 29 czerwca 1895[13]), – mieli dwoje dzieci, obie córki zmarły w wieku kilku miesięcy[12].
Odznaczenia edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ urzędnik wyręczający burmistrza Łodzi w codziennych obowiązkach, na stałe przebywający w tej osadzie
- ↑ na wzór Aleksandrowa i Konstantynowa
Przypisy edytuj
- ↑ Głowacki 2020 ↓, s. 13.
- ↑ Głowacki 2020 ↓, s. 96.
- ↑ „Kurjer Poranny”, 243, 1880, s. 3.
- ↑ Głowacki 2020 ↓, s. 17–20.
- ↑ a b Głowacki 2020 ↓, s. 20.
- ↑ Głowacki 2020 ↓, s. 72.
- ↑ E. Ajnenkiel, Pierwszy bunt robotników łódzkich w roku 1861, t. II, s. 367–388.
- ↑ a b Głowacki 2020 ↓, s. 77.
- ↑ Głowacki 2020 ↓, s. 77–78.
- ↑ Głowacki 2020 ↓, s. 78.
- ↑ Głowacki 2020 ↓, s. 13–14.
- ↑ a b Głowacki 2020 ↓, s. 17.
- ↑ Głowacki 2020 ↓, s. 97.
- ↑ a b Głowacki 2020 ↓, s. 54.
Bibliografia edytuj
- Jerzy Józef Głowacki, Prezydent Łodzi Franciszek Traeger, Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2020, ISBN 978-83-7729-565-6.