Freeform hardcore – podgatunek muzyki hardcore będący odmianą muzyki hard dance, uważaną za drugą (obok UK hardcore) ścieżkę ewolucji nurtu happy hardcore. Utwory freeformowe cechują się równie szybkim jak UK hardcore tempem i podobną techniką produkcji, mają jednak bardziej złożoną strukturę brzmieniową (silny wpływ stylistyki hard trance i NRG).

Freeform Hardcore
Pochodzenie

Wielka Brytania, Finlandia

Czas i miejsce powstania

koniec lat 90. XX w. Wielka Brytania

Instrumenty

syntezatory, samplery, automaty perkusyjne

Największa popularność

obecnie

Gatunki pokrewne

UK hardcore, happy hardcore, hard trance, NRG, gabber

Historia edytuj

Za pierwszą oficjalnie freeformową kompozycję uznaje się wydany w 1997 roku utwór "Ultraworld 5" (DJ Eclipse). Podobnie jak w przypadku UK hardcore, moment oddzielenia się nowego brzmienia od happy hardcore jest trudny do jednoznacznego uchwycenia. Nazwę "freeform hardcore" wprowadził i rozpowszechnił DJ Sharkey, uważany przez większość fanów za ojca nowego gatunku. Przez pewien czas, kiedy granica pomiędzy "starym" a "nowym" brzmieniem nie była jeszcze dostatecznie wyraźna, pierwsze freeformowe produkcje określano mianem trancecore.

Prekursorzy gatunku - przede wszystkim Sharkey - zaczęli "przemycać" nowe brzmienia do swoich DJ setów i albumów. Pod koniec 1998 roku współpracujący z Sharkeyem Kevin Energy założył wytwórnię Nu Energy, która - mimo trudnego startu - znalazła uznanie w oczach części fanów happy hardcore. Kevinowi udało się pozyskać do współpracy nowych producentów, co przyczyniło się do szybkiego wzrostu popularności freeformu wśród brytyjskich raverów. Z czasem w obrębie Nu Energy powstały nowe wytwórnie, tworząc wspólnie Nu Energy Collective.

W miarę upływu czasu (i rozwoju sceny) zaczęły dominować brzmienia zapożyczone z hard trance, coraz wyraźniej kontrastujące ze "starym" happy hardcore. Ewolucja ta przyciągnęła do gatunku fanów pokrewnych brzmieniowo gatunków z rodziny hardcore, hard dance i trance, a freeform zaczął być postrzegany jako gatunek równorzędny wobec UK hardcore, stanowiący dla niego uzupełnienie, rozwinięcie lub alternatywę.

W roku 2002 grupa fińskich producentów - Karri K, Nemes oraz Carbon Based - zaczęła produkować utwory o brzmieniu charakterystycznym dla NRG, lecz cechującym się szybszym tempem i większą melodyjnością. Rok później dołączyli do nich Alek Szahala i DJ RX; tak powstały kolektyw wydawaną przez siebie muzykę zaczął określać mianem FINRG. Nowy styl szybko zyskał popularność w Finlandii i poza jej granicami, co zaowocowało m.in. nawiązaniem współpracy z brytyjską sceną freeformową.

Freeform hardcore produkowany w USA i Kanadzie czerpie inspirację zarówno z brytyjskiego, jak i fińskiego brzmienia. Uogólniając, północnoamerykańskie produkcje mają eksperymentalny charakter i częściej cechują się mrocznym, technicznym brzmieniem (tzw. dark freeform).

Charakterystyka edytuj

Freeform strukturalnie przypomina UK hardcore (tempo 170-190 bpm, trance'owa linia basowa, rytmika zwykle 4/4). Istotne różnice to m.in. obecność większej liczby ścieżek instrumentalnych, bardziej złożone linie melodyczne, intensywne wykorzystanie dźwięków typowych dla syntezatora Roland TB-303 (czyli tzw. kwasu - acid), rzadsze sięganie po wokale. Sama konstrukcja utworów jest dość schematyczna, choć daje się zauważyć większą niż w przypadku UK hardcore skłonność do eksperymentowania.

Istotna różnica pomiędzy brytyjską a fińską szkołą freeform hardcore polega z jednej strony na większej różnorodności stosowanych przez Finów brzmień, z drugiej zaś na tym, że w produkcji UK freeformu większy nacisk kładzie się na efektowne (często euforyczne) refreny; w FINRG dość typowe jest opieranie całej kompozycji na mniej zaakcentowanym, za to obecnym przez cały lub prawie cały utwór motywie. Trudno tu jednak mówić o regule - obie sceny intensywnie się przenikają.

Równie niewyraźny jest podział pomiędzy freeformem a UK hardcore, gdyż coraz więcej produkcji wykazuje typowe cechu obu tych gatunków. Wątpliwości takie pojawiają się głównie w przypadku utworów o rozbudowanym i "kwaśnym" brzmieniu, ale wykorzystujących pełne partie wokalne i mających prostą, UK hardcore'ową strukturę. Innym trudnym do sklasyfikowania przypadkiem są utwory surowe, bez zaakcentowanego refrenu czy wyraźnej linii melodycznej (np. część produkcji z wytwórni Thin'n'Crispy). Dla części fanów może to być argument za zniesieniem wszelkich podziałów między hardcore'owymi gatunkami, dla innych - bodziec do jeszcze bardziej szczegółowej kategoryzacji.

Linki zewnętrzne edytuj