Górny Zachód – lekko wznoszący się zachód na północnych stokach Długiego Giewontu w Tatrach Zachodnich. Zaczyna się pod gładką i niemal pionową ścianą Turni nad Białem, ciągnie pod depresją Wyżnich Wrótek, ścianą Juhaskiej Kopy i nagle urywa się nad głęboką depresją Juhaskiej Przehyby, w miejscu, w którym znajduje się najtrudniejszy próg tej depresji. Szerokość zachodu wynosi od kilkunastu do 20 m[1].

Górnym Zachodem prowadzą drogi wspinaczkowe wyprowadzające ze Skośnego Żlebu na grań Długiego Giewontu. Na samym początku zachodu (w jego dolnej części) w ścianie nad zachodem znajduje się pionowy i głęboki kominek, wyżej przekształcający się w żlebek. Można nim dość łatwo wyjść na grań Długiego Giewontu (II stopień w skali trudności UIAA). Ściana nad Górnym Zachodem jest niemal pionowa, ale znajdują się w niej ukryte półeczki umożliwiające wspięcie się na grań. Górnym Zachodem prowadzą też inne drogi wspinaczkowe. Prawdopodobnie były one znane miejscowym jeszcze w czasach pasterskich, przedturystycznych. Pierwsze znane i opisane turystyczne przejście: Władysław Cywiński 18 maja 1993, zimowe 22 stycznia 1994 (także W. Cywiński). Co prawda Jan Krupski podaje, że wraz z Adamem Pitrą w 1938 przeszli od okolic Juhaskiej Groty na Wyżnie Wrótka, jednak brak szczegółów tego przejścia[1].

Poniżej Górnego Zachodu znajduje się dłuższy i szerszy Dolny Zachód[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Władysław Cywiński: Giewont. Przewodnik szczegółowy, tom 1. Poronin: Wyd. Górskie, 1994. ISBN 83-7104-002-3.