Denel G6
155 mm haubica G6 Denel – południowoafrykańska haubica samobieżna.
 Ysterplatt Airshow 2006 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj |
samobieżna haubicoarmata |
| Historia | |
| Prototypy |
1981[1] |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
155 mm |
| Długość lufy |
45 kalibrów |
| Donośność |
30 800 m |
| Długość |
10,34 m |
| Szerokość |
3,4 m |
| Wysokość |
3,8 m |
| Masa |
46 t |
| Kąt ostrzału |
360° (w poziomie |
| Szybkostrzelność |
3 strz/21 s. |
| Obsługa |
6 żołnierzy |
| Prędkość marszowa |
90 km/h |
Wprowadzona do artylerii równolegle z haubicą G5. Jest jedną z najsilniejszych samobieżnych haubic o trakcji kołowej. Nazywana czasem „rhino” - nosorożec. Haubica została pokazana publicznie w 1982 roku, a zamontowana jest na podwoziu kołowego transportera opancerzonego Ratel[1]. W dodatku do swojej mobilności, G6 jest chroniona przeciwko ostrzałowi artylerii i może się bronić na niezabezpieczonym terenie. Ma dużą odporność na wybuch min. G6 jest produkowana przez Lyttelton Engineering Works oddział Południowoafrykańskiej korporacji DENEL. Weszła do produkcji w roku 1987.
Jej uzbrojenie stanowi zmodyfikowana 155 mm haubicoarmata G5, 12,7 mm km oraz wyrzutnie granatów dymnych. Ładowanie amunicji przy pomocy zmechanizowanego układu zasilania, a ładunków ręcznie. Jest przystosowana do strzelania wszystkimi rodzajami amunicji 155 mm NATO. Zastosowano w niej dalmierz laserowy i elektroniczny przelicznik balistyczny.
Użytkownicy
edytuj- RPA (43)
- Zjednoczone Emiraty Arabskie (78)
- Oman (24)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 75.
Bibliografia
edytuj- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 75. ISBN 83-86028-01-7.