Generator dymu GD-1

Generator dymu GD-1 (GD-2) – urządzenie do zadymiania będące na wyposażeniu Wojska Polskiego.

Charakterystyka urządzenia

Projekt generatora dymu GD-1 opracowali w latach 80. XX w. specjaliści Wojskowego Instytutu Chemii i Radiometrii, a ich producentem był zakład doświadczalny tegoż Instytutu. Urządzenie jest przeznaczone do stawiania maskujących zasłon dymnych metodą ciągłą lub przerywaną. Pracuje na zasadzie termicznego odparowania czynników dymotwórczych w strumieniu gorących gazów, a następnie kondensacji tych par w atmosferze. Jest montowane na dwuosiowej przyczepie, ciągniętej przez samochód ciężarowo-terenowy.

Dane taktyczno-techniczne

• długość zasłony dymnej – 500 m,
• szerokość zasłony dymnej – 150 m.
• zużycie paliwa:
  • silnik S-101AM – 2 dm³/h benzyny,
  • zespół palnikowy – 15 dm³/h oleju napędowego.
• zużycie czynników dymotwórczych:
  • olej maszynowy – 240 dm³/h,
  • woda – 50 dm³/h.
• wielkość pojemnika:
  • na etylinę – 6 dm³,
  • na olej napędowy – 55 dm³,
  • na olej maszynowy – 320 dm³,
  • na wodę – 45 dm³,
• obsługa – 1 żołnierz.

Budowa GD-1

W skład generatora wchodzi:

• zespół napędowy,
• układ paliwowy,
• układ hydrauliczny czynnika dymotwórczego,
• instalacja wodna wentylatora powietrza,
• zespół palnikowy,
• komora spalania,
• instalacja elektryczna prądu stałego 24 V,
• przyczepa PN-1,5,
• rama nośna,
• obudowa generatora,
• silnik,
• pokrowiec.

Generator dymu GD-2

Generator dymu GD-2 opracowali wspólnie specjaliści z Instytutu Techniki Wojsk Lotniczych i Wojskowego Instytutu Chemii i Radiometrii. Urządzenia specjalne generatora zamontowane są na podwoziu samochodu Star 266.

Dane taktyczno-techniczne

• długość zasłony dymnej – 1500 m,
• szerokość zasłony dymnej – 150 m,
• czas osiągnięcia gotowości do zadymiania – 8 do 10 minut,
• czas wytworzenia przez generator zasłony dymnej – około 4 minut.
• objętość zbiorników:
  • na czynnik dymotwórczy – 2 x 1050 dm³,
  • na wodę – 2 x 225 dm³.
• masa generatora z napełnionymi zbiornikami – 10 850 kg,
• obsługa – dowódca i operator-kierowca.

Bibliografia

• Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.