Gajusz Skryboniusz Kurion (edyl 196 p.n.e.)
Gaius Scribonius Curio – rzymski urzędnik z II w. p.n.e., edyl plebejski w 196 p.n.e. i pretor miejski w 193 p.n.e.
Gajusz Skryboniusz Kurion był edylem plebejskim w 196 p.n.e.[1][2] i razem z drugim edylem Gnejuszem Domicjuszem Ahenobarbusem zbudował świątynię na wyspie na Tybrze ku czci Fauna za pieniądze z grzywien od dzierżawców, którzy hodowali bydło, a od państwa wynajmowali pastwiska[1][3]. W 193 p.n.e. był pretorem miejskim (praetor urbanus)[4][5] i wprowadził do senatu poselstwa z Grecji i Azji[6]. W 174 p.n.e. został głównym kurionem (curio maximus) w miejsce zmarłego w czasie zarazy Gajusza Mamiliusza Atellusa[7][8]. Przydomek (cognomen) Curio w rodzinie Skryboniuszy prawdopodobnie pochodzi od tego urzędu[9].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, XXXIII 42.
- ↑ Broughton 1951 ↓, s. 335.
- ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, XXXIV 53.
- ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, XXXIV 54, 55.
- ↑ Broughton 1951 ↓, s. 347.
- ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, XXXIV 57.
- ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, XLI 21.
- ↑ Broughton 1951 ↓, s. 406.
- ↑ Broughton 1951 ↓, s. 407.
Źródła edytuj
- Liwiusz: Dzieje Rzymu od założenia miasta. Księgi XXVIII-XXXIV. Przełożył Mieczysław Brożek. Wrocław: Ossolineum i Wydawnictwo PAN, 1976.
- Liwiusz: Dzieje Rzymu od założenia miasta. Księgi XLI-XLV. Periochy (streszczenia) ksiąg XLVI-CXLII. Przekład i opracowanie Mieczysław Brożek. Wrocław: Ossolineum i Wydawnictwo PAN, 1982. ISBN 83-04-01318-5.
Bibliografia edytuj
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: PWN, 1983, s. 666. ISBN 83-01-03529-3.
- Thomas Robert Shannon Broughton: The Magistrates of the Roman Republic. T. 1. New York: American Philological Association, 1951. (ang.). Hathi Trust Digital Library