Faun

bóg w mitilogii rzymskiej, odpowiednik greckiego Pana

Faun (łac. Faunus) – staroitalski bóg płodności, bóg lasów górskich, opiekun pasterzy, darzący płodnością ich stada, nauczyciel uprawy roli. Często występujący w otoczeniu innych bóstw leśnych, utożsamiany z greckim Panem. Początkowo nie charakteryzował się żadnymi specjalnymi cechami, pod wpływami greckimi przyjął cechy Pana – kozie różki i kopytka.

Faun
Faunus
bóg płodności, lasów górskich, opiekun pasterzy, nauczyciel uprawy roli
Ilustracja
Faun-lampa – dekoracja rzeźbiarska warszawskich Łazienek
Występowanie

mitologia italików

Teren kultu

starożytny Rzym

Nazwa święta

Faunalia (5 grudnia)

Odpowiednik

Pan (grecki)

Rodzina
Ojciec

Pikus

Żona

Fauna

Rodzeństwo

Fauna

Według rzymskiej mitologii był królem Latynów, synem Pikusa, wnukiem Saturna, bratem i mężem Fauny.

Odbierał kult w świętych gajach w Tyburze i na Awentynie w Rzymie.

W kulturze współczesnej

edytuj

Do związanych z nim najbardziej znanych utworów muzycznych należy poemat Stéphane’a Mallarmégo Popołudnie fauna (fr. L'après-midi d'un faune) (1876) oraz kompozycja Claude’a Debussy’ego Preludium do „Popołudnia fauna” (fr. Prélude à l'après-midi d'un faune) (1894).

Jego postać występuje także w utworach literackich (Opowieści z Narnii, Labirynt fauna).

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Aleksander Krawczuk, Mitologia starożytnej Italii, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1984, ISBN 83-221-0119-8