Gerard (książę Jülich i Bergu)

Gerard (ur. ok. 1417, zm. 19 sierpnia 1475 w Lülsdorfie) – hrabia Ravensbergu od 1428, książę Jülich i książę Bergu od 1437.

Gerard
Ilustracja
Gerard, miniatura z 1480
ilustracja herbu
hrabia Ravensbergu
Okres

od 1428
do 1475

Poprzednik

Wilhelm II

Następca

Wilhelm

książę Jülich (jako Gerard VII)
Okres

od 1437
do 1475

Poprzednik

Adolf

Następca

Wilhelm

książę Bergu (jako Gerard II)
Okres

od 1437
do 1475

Poprzednik

Adolf

Następca

Wilhelm

Dane biograficzne
Data urodzenia

ok. 1417

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1475
Lülsdorf

Miejsce spoczynku

opactwo Altenberg

Ojciec

Wilhelm II

Matka

Adelajda z Tecklenburga

Żona

Zofia z Saksonii-Lauenburga
od 1444
do 1473

Dzieci

Wilhelm, Adolf, Gerard, Anna

Odznaczenia
Order św. Huberta (Bawaria)

Życiorys

edytuj

Gerard był jedynym synem hrabiego Ravensbergu Wilhelma II oraz Adelajdy, córki hrabiego Tecklenburga Mikołaja II[1][2][3].

W 1428 po śmierci ojca odziedziczył hrabstwo Ravensbergu[3]. W 1437 po śmierci stryja Adolfa objął także księstwa Jülich i Bergu. Przejął przy tym także roszczenia książąt Jülich do tytułu księcia Geldrii i kontynuował rozpoczęty przez stryja spór o Geldrię z Arnoldem z Egmond (który z kolei podnosił roszczenia do Jülich). Mimo poparcia królów Niemiec nie zdołał objąć władzy w Geldrii, nawet po odniesionym w 1444 zwycięstwie w bitwie pod Linnich. W 1447 zawarł układ z Arnoldem, w którym wzajemnie gwarantowali sobie stan posiadania. Ostatecznie roszczenia Gerarda do Geldrii zostały w 1473 odsprzedane za znaczą sumę księciu burgundzkiemu Karolowi Zuchwałemu[1][2].

Po zwycięstwie pod Linnich ustanowił order Świętego Huberta (bitwa miała miejsce w dniu święta tego patrona)[1].

Dbał o wewnętrzne sprawy księstwa, jednak wskutek potrzeb finansowych stopniowo zastawiał swoje dobra. Aby uzyskać fundusze w 1451 zawarł układ, na mocy którego w zamian za znaczną sumę pieniężną przyznawał arcybiskupom Kolonii swoje księstwa w przypadku swej bezpotomnej śmierci (mimo trwającego już od kilku lat małżeństwa nie miał wówczas potomków; pierwszy syn urodził mu się dopiero w 1455)[2]. Wskutek postępującej choroby psychicznej od 1460 stracił zdolność do sprawowania rządów, które w jego imieniu sprawowała początkowo jego żona, a po jej śmierci syn Wilhelm[1][2].

Rodzina

edytuj

Gerard poślubił w 1444 Zofię, córkę księcia Saksonii-Lauenburga Bernarda II (zmarłą w 1473). Para miała czworo dzieci:

  • Wilhelm, następca Gerarda jako książę Jülich i Bergu oraz hrabia Ravensbergu,
  • Adolf, zmarły w młodości,
  • Gerard, zmarły w młodości,
  • Anna, żona Jana III, hrabiego Moers i Saarwerden[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Heinrich Neu: Gerhard VII.. W: Neue Deutsche Biographie. T. 6. Berlin: Duncker & Humblot, 1964, s. 267–268.
  2. a b c d Woldemar Harleß: Gerhard. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 8. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1878, s. 741–743.
  3. a b c Gerhard VII.. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-09-03].