Glinna Wielka

Glinna Wielka
Glinno
	; Jezioro Glinna Wielka – widok z powietrza
	Położenie
Państwo	Polska
Region	Równina Wełtyńska
Wysokość lustra	25,2 m n.p.m.
	Morfometria
Powierzchnia	0,656 km²
Wymiary; • max długość; • szerokość	; 1,35 km; 0,15–0,65 km
Objętość	6,2 mln m³
	Hydrologia
Klasa czystości wody	III (1997)
Rzeki zasilające	Wężówka
Rzeki wypływające	Kanał Glinna (dopływ Krzekny)
Rodzaj jeziora	rynnowe
	Położenie na mapie Polski Glinna Wielka
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Glinna Wielka
	Położenie na mapie powiatu gryfińskiego Glinna Wielka
	Położenie na mapie gminy Stare Czarnowo Glinna Wielka
	53°17′26,6″N 14°40′41,7″E/53,290722 14,678250
	Multimedia w Wikimedia Commons

Glinna Wielka (niem. Glien See, Gliesee, Grosser Gliensee) – jezioro na Równinie Wełtyńskiej^[2], położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Stare Czarnowo, na obszarze Szczecińskiego Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa".

Charakterystyka

Do jeziora wpływa strumień Wężówka (w przeszłości także Suchy Potok, obecnie jest to dopływ Słonecznego Potoku), uchodzi z niego jeden z dopływów Krzekny – Kanał Glinna. Jezioro Glinna Wielka jest największym z jezior występujących na południowym obrzeżu Puszczy Bukowej. Na skutek procesu wypłycania się południowo-wschodnia zatoka wyodrębniła się od reszty jeziora, w związku z czym należy mówić o dwóch jeziorach: Glinnie Wielkiej i Glinnie Wąskiej. Wyróżnia się pięć zatok: płn.-zach. Zatoka Wężówki albo Pieprzową, na której północnym krańcu znajduje się ujście Wężówki; na płn.-wsch. Zatoka Leniwa albo Gniła, tu uchodzi krótki ciek z jeziora Leniwego, na płd.-zach. Zatoka Krzekny, do której wpływa jeden z potoków uważany w niektórych starszych opracowaniach za potok źródłowy Krzekny i obok, najsłabiej zarysowana Zatoka Ujście, gdzie znajduje się wypływ Kanału Glinna; na płd.-wsch. część dawnej Zatoki Promna, która wąską i płytką cieśniną o długości ok. 300 m łączy się z jeziorem Glinna Wąska. U nasady półwyspu rozdzielającego zatokę Leniwą i Promna grodzisko wczesnośredniowieczne.

Jezioro było proponowane do ochrony jako rezerwat przyrody dla zachowania roślinności wodnej, nawodnej i przybrzeżnej^[3].

Powierzchnia lustra wody wynosi 75,6 ha., objętość obliczana jest na 6 238,7 tys. m³^[1]. W badaniach z 1997 wody jeziora zakwalifikowano do III klasy czystości oraz do II kategorii podatności na degradację^[1].

Przy północno-zachodnim brzegu na polanie Łużec znajduje się krzyżówka szlaków turystycznych ( Szlak im. Stanisława Grońskiego i Szlak PTTK „Wiercipięty”)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Raport Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Szczecinie
↑ Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).
↑ Puszcza Bukowa – Leksykon. [dostęp 2021-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-16)].

Bibliografia

Księga Puszczy Bukowej t.1:Środowisko przyrodnicze praca zbior. pod red. G.Domian i K.Ziarnka, RDOŚ Szczecin, 2010

[WIOS-1] Raport Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Szczecinie

[2] Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).

[3] Puszcza Bukowa – Leksykon. [dostęp 2021-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-16)].

[2]

[1]

[3]