Gończy angielsko-francuski

Gończy angielsko-francuski – angielsko-francuska rasa psa myśliwskiego zaliczana do psów gończych. Towarzyszy przy polowaniach na zwierzynę.

Historia

edytuj

Początki rasy sięgają czasów Ludwika XV (1710–1774). Psy tej rasy uchodziły od dawna za najskuteczniejsze psy do polowania na płową zwierzynę. W początkach XVIII w. hrabia Tuluzy postanowił dodać do francuskich sfor gończych nieco brytyjskiej krwi, by z jednej strony wzmocnić psy, a z drugiej nieco zrównoważyć oraz złagodzić ich charakter. W tym celu sprowadzono do Francji z Wielkiej Brytanii foxhoundy, wyspecjalizowane w polowaniach na lisa. Zwierzęta te były żywsze i odporniejsze na warunki otoczenia od psów hodowli francuskiej. Jeśli zaufać francuskim rejestrom łowieckim z końca XIX w., psy otrzymane z tych krzyżówek nazywano przez długi czas "bastarde", czyli mieszańcami lub kundlami.

Wzorzec rasy

edytuj

Ogólne wrażenie

edytuj
Mocny pies o płynnych ruchach, robiący wrażenie mocniejszego niż jest; różni się od foxhounda, choć ma wiele cech z nim wspólnych

Głowa

edytuj
Szerokie, płaskie czoło; wyraźny przełom czołowo-nosowy i guz polityczny; lekko zaznaczone łuki nadczołowe; kufa średniej długości (długością prawie równa do długości mózgoczaszki). Oczy duże, brązowe w czarnej oprawie. Uszy średniej długości, osadzone na wysokości oczu, szeroko rozstawione, płaskie. Szczęki zdecydowanie długie i mocne.

Tułów

edytuj
Klatka piersiowa dobrze rozwinięta, szeroka, żebra długie, wysklepione, grzbiet prosty i silny, lędźwie szerokie, dobrze umięśnione, proste, raczej krótkie, zad ścięty, długi.

Kończyny

edytuj
Przednie proste i absolutnie proste; długie i płaskie łopatki, uda muskularne, silne i stosunkowo szerokie stawy, stawy skokowe mocne, nisko osadzone, lekko kątowe. Łapy suche i raczej okrągłe.
Dobrej długości, silnie owłosiony i elegancko noszony.

Sierść

edytuj
Krótka, raczej gęsta. Maść trójkolorowa, zazwyczaj z czarnym czaprakiem, lub z różnorodnymi czarnymi łatami; wyraźne podpalenia żywej barwy, brązowe bądź rude, bez ciemnego nalotu, wszelkie przesadne cętkowania są niepożądane.

Bibliografia

edytuj