Gojsław
Gojsław (ur. II połowa X w., zm. 1020) – król Chorwacji z dynastii Trpimirowiczów panujący w latach 1000–1020.
| król Chorwacji | |
| Okres |
od 1000 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
? |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
nieznana z imienia |
Droga do władzy
edytuj
Po śmierci króla Stefana Držislava w 997 roku, tron chorwacki objął Świętosław Suronja. Niezadowoleni z tego faktu jego bracia, Gojsław i Krzesimir, postanowili powstać przeciwko Świętosławowi[1]. Wykorzystali fakt, iż król chorwacki był sojusznikiem Cesarstwa Bizantyńskiego, które było wrogiem państwa bułgarskiego. Wysłali poselstwo do ówczesnego cara Bułgarii Samuela Komitopula z prośbą o pomoc w działaniach militarnych[2]. Władca bułgarski zgodził się pomóc i w 998 roku dokonał inwazji, zajmując Chorwację, Dalmację i duży obszar Bośni. Podbite tereny zostały przekazane Gojsławowi i Krzesimirowi.
W 1000 roku król Swetosław został ostatecznie pokonany przez siły bułgarskie i rebeliantów chorwackich[3] i udał się na wygnanie do Wenecji. W odpowiedzi na wydarzenia w Chorwacji, doża Piotr II Orseolo rozpoczął zbrojną interwencję na terenie Dalmacji, która zakończyła się jego zwycięstwem[4].
Panowanie
edytujWspólne panowanie Gojsława i Krzesimira upłynęło pod znakiem walki o przywrócenie chorwackiej władzy nad dalmackimi miastami, które od czasu wojny domowej były w rękach Wenecji. W 1018 roku wybuchła wojna pomiędzy Chorwacją a jej byłym protektorem – Republiką Wenecką. Dopiero interwencja cesarza bizantyńskiego Bazylego II Bułgarobójcy przywróciła pokój i uznanie Gojsława i Krzesimira za wasali Cesarstwa Bizantyńskiego[5].
Gojsław zmarł w 1020 roku.
Przypisy
edytuj- ↑ I. Voje, Nemirni Balkan, Ljubljana, 1994 (sl.)
- ↑ N. Klaić, Povijest Hrvata u srednjem vijeku, Zagreb, 1990, s. 92 (chor.)
- ↑ I. Goldstein, Hrvaška zgodovina, Ljubljana, 2008, s. 39 (sl.)
- ↑ A. Babić, Zgodovina narodov Jugoslavije, Ljubljana, 1953, s. 190 (sl.)
- ↑ F. Šišić, Povijest Hrvata u vrijeme narodnih vladara, Zagreb, 1990, s. 482 (chor.)