Gorna Beszowica
Gorna Beszowica (bułg. Горна Бешовица) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Wraca, w gminie Mezdra. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 149 mieszkańców[1].
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Gmina | |
Powierzchnia |
18,793 km² |
Wysokość |
214 m n.p.m. |
Populacja (2023) • liczba ludności • gęstość |
|
Nr kierunkowy |
09125 |
Kod pocztowy |
3155 |
Tablice rejestracyjne |
ВР |
Położenie na mapie obwodu Wraca | |
Położenie na mapie Bułgarii | |
43°12′35,86″N 23°49′00,07″E/43,209961 23,816686 |
Historia edytuj
Na zachód od wsi odkryto pozostałości osady neolitycznej, odkryte zupełnie przypadkowo podczas wykopalisk pod ścianę zapory[2]. Znaleziono narzędzia krzemienne i kamienne oraz naczynia gliniane pomalowane wielobarwną ochrą ziemną[2]. Centrum dzisiejszej wsi Gorna Beszowica leży na warstwie kulturowej wielowiekowej osady trackiej[2]. W czasach panowania rzymskiego część trackich mieszkańców tej osady służyła jako najemnicy w armii rzymskiej[2]. Na południe od wioski, na wzgórzu Gradiszte, znajdują się ruiny starożytnej twierdzy, która była używana również w bułgarskim średniowieczu[2]. Dokument osmański z połowy XV wieku podaje, że część mieszkańców wsi była żołnierzami[2]. Jako żołnierze figurowali w metrykach osmańskich z 1548 r. Ciekawostką są starożytne nazwiska osobowe, które świadczą o tym, że we wsi znajdowała się cerkiew i pop już w XVI wieku[2]. Obecna cerkiew została zbudowana w 1863 roku, posiada oryginalne kamienne płaskorzeźby, którymi ozdobiona jest jego kamienna fasada, a ikonostas i ikony zostały namalowane przez miejscowego mistrza malarza[2].
Osoby związane z miejscowością edytuj
Urodzeni edytuj
- Iwan Funew (1900–1983) – bułgarski rzeźbiarz
Przypisy edytuj
- ↑ Таблица на населението по постоянен и настоящ адрес [online], Единна система за гражданска регистрация и административно обслужване на населението [dostęp 2024-02-02] (bułg.).
- ↑ a b c d e f g h Богдан Николов: От Искър до Огоста. София: ИК „Алиса“, 1996. ISBN 954-596-011-1. [dostęp 2024-01-16].