Gregorio Crescenzi (kardynał S. Vitale)

Gregorio Crescenzi (ur. w Rzymie, zm. 11 maja 1208 roku) – włoski kardynał[1].

Gregorio Crescenzi
Kardynał prezbiter
Miejsce urodzenia

Rzym

Data śmierci

11 maja 1208

Legat papieski na Węgrzech i Dalmacji
Okres sprawowania

1199-1200, 1207-1208

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

najpóźniej 12 marca 1188

Prezbiterat

23 grudnia 1200

Kreacja kardynalska

12 marca 1188
Klemens III

Kościół tytularny

S. Maria in Aquiro (12 marca 1188)
S. Vitale (23 grudnia 1200)

Życiorys

edytuj

Był synem Crescentiusa Francucii i stryjem kardynała Gregorio Crescenzi[2][1]. Należał do szlacheckiej rodziny rzymskiej Crescenzi, która jednak nie miała nic wspólnego z rządzącym Rzymem w X wieku rodem Krescencjuszy[1]. W 1184 był kanonikiem bazyliki watykańskiej[3]. Został kardynałem diakonem S. Maria in Aquiro 12 marca 1188 z nominacji papieża Klemensa III[2][1]. Jako kardynał diakon sygnował bulle papieskie między 5 kwietnia 1188 a 26 listopada 1199[2][1]. Uczestniczył w papieskich elekcjach w 1191 i w 1198[2]. W 1192 razem z kardynałem biskupem Albinem z Albano uczestniczył w negocjacjach, które doprowadziły do zawarcia konkordatu w Gravina z królem Sycylii Tankredem[1]. 1 października 1193 uczestniczył w uroczystościach kanonizacyjnych Jana Gwalberta[1]. W sierpniu 1198 Innocenty III mianował go rektorem księstwa Spoleto i hrabstwa Asyżu[1].

Na początku 1199 roku został wysłany do Węgier, by doprowadzić do pokoju pomiędzy królem Emerykiem, a jego bratem Andrzejem[2]. 23 grudnia 1200 został mianowany kardynałem prezbiterem S. Vitale[2][1]. Jako kardynał prezbiter sygnował ponad 70 bulli Innocentego III datowanych między 3 lutego 1201 a 23 sierpnia 1207[1]. Latem 1207 roku ponownie został wysłany do Węgier, jako legat papieski[2]. Przed wyruszeniem w podróż sporządził testament; jest on pierwszym znanym kardynałem, który uzyskał od papieża zgodę na sporządzenie takiego dokumentu (tzw. facultas testandi), gdyż do tej pory mienie należące do zmarłego kardynała przypadało Stolicy Apostolskiej[1].

Gregorio najprawdopodobniej nie powrócił już z Węgier do Rzymu, gdyż nie sygnował już żadnych papieskich dokumentów wystawionych po 23 sierpnia 1207[1]. Poważne poszlaki wskazują, że zmarł w drodze powrotnej, już po wypełnieniu swej misji na Węgrzech, gdyż jego pobyt w tym kraju w pierwszych latach panowania króla Andrzeja II (pan. 1205–1235) jest udokumentowany w źródłach węgierskich, niestety bez żadnych konkretnych dat[1]. W nekrologu bolońskiej kongregacji S. Maria di Reno oraz w Liber Anniversarum bazyliki watykańskiej odnotowano jego zgon pod datą 11 maja 1208[4].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m Werner Maleczek: Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216. Die Kardinäle unter Coelestin III. und Innocenz III.. Wiedeń: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, 1984. ISBN 3-7001-0660-2. (niem.).
  2. a b c d e f g Crescenzi, Gregorio. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-02-24]. (ang.).
  3. L. Schiaparelli, Le carte antiche dell'archivio capitolare di S. Pietro in Vaticano, ASRSP XXV (1902), s. 328 nr 68.
  4. Pietro Egidi, Necrologi e libri affini della Provincia romana, Rzym 1908, s. 212; G.C. Trombelli, Memorie istoriche concernenti le due canoniche di S. Maria di Reno e di S. Salvatore insieme unite, Bolonia 1752, s. 338.