Papieska elekcja 1191

Papieska elekcja 21 marca 1191 – odbyła się po śmierci papieża Klemensa III i zakończyła wyborem 85-letniego rzymianina Celestyna III.

Papieska elekcja 1191
Ilustracja
Daty i miejsce
21 marca 1191
Rzym
Główne postacie
Dziekan

Konrad von Wittelsbach CanReg (nieobecny)

Prodziekan

Albino CanReg

Protoprezbiter

Wilhelm o Białych Dłoniach (nieobecny)

Protoprezbiter elektorów

Pandolfo Roberti CanReg

Protodiakon

Giacinto Bobone (do wyboru 21 marca)
Graziano da Pisa (od 21 marca 1191)

Wybory
Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


27
8

Wybrany papież
Giacinto Bobone
Przybrane imię: Celestyn III

Śmierć Klemensa III

edytuj

Okoliczności śmierci Klemensa III nie są zbyt dobrze znane. Najprawdopodobniej zmarł 20 marca 1191 w Pałacu Laterańskim w Rzymie. W chwili jego śmierci narastały w kurii tarcia między zwolennikami sojuszu z normańskim królestwem Sycylii a zwolennikami polityki procesarskiej. Powszechnie obawiano się, że jeśli te dwie frakcje nie osiągną porozumienia, może dojść do schizmy.

Kardynałowie elektorzy

edytuj

Kolegium Kardynalskie w marcu 1191 roku liczyło najprawdopodobniej 35 kardynałów, w tym jednak ośmiu było nieobecnych, głównie tzw. „kardynałów zagranicznych”, tj. biskupów i opatów noszących tytuł kardynalski, ale rezydujących na stałe w swoich diecezjach lub opactwach, a nie w kurii papieskiej:

  • Albino CanReg (nominacja kardynalska: 18 grudnia 1182) – kardynał biskup Albano
  • Ottaviano di Paoli (18 grudnia 1182) – kardynał biskup Ostia e Velletri
  • Giovanni Conti da Anagni (20 grudnia 1158) – kardynał biskup Palestriny
  • Pandolfo Roberti CanReg (18 grudnia 1182) – kardynał prezbiter Ss. XII Apostoli; kanonik kapituły w Lukce
  • Pietro Diana (16 marca 1185) – kardynał prezbiter S. Cecilia
  • Giordano de Ceccano OCist (12 marca 1188) – kardynał prezbiter S. Pudenziana
  • Giovanni Lombardo (maj 1189) – kardynał prezbiter S. Clemente; biskup Toscanella
  • Giovanni Felice (12 marca 1188) – kardynał prezbiter S. Susanna
  • Ruffino (sierpień 1190) – kardynał prezbiter S. Prassede; biskup Rimini
  • Romano (22 września 1190) – kardynał prezbiter S. Anastasia
  • Guido Papareschi (22 września 1190) – kardynał prezbiter S. Maria in Trastevere
  • Ugo (22 grudnia 1190) – kardynał prezbiter Ss. Silvestro e Martino; archiprezbiter bazyliki watykańskiej
  • Giovanni di Salerno OSB (22 września 1190) – kardynał prezbiter S. Stefano al Monte Celio
  • Cinzio Cenci (22 września 1190) – kardynał prezbiter S. Lorenzo in Lucina
  • Giacinto Bobone (23 grudnia 1144) – kardynał diakon S. Maria in Cosmedin; protodiakon Świętego Kolegium Kardynałów
  • Graziano da Pisa (23 września 1178) – kardynał diakon Ss. Cosma e Damiano
  • Gerardo CanReg (18 grudnia 1182) – kardynał diakon S. Adriano
  • Soffredo CanReg (18 grudnia 1182) – kardynał diakon S. Maria in Via Lata
  • Gregorio de San Apostolo (12 marca 1188) – kardynał diakon S. Maria in Portico
  • Giovanni Malabranca (12 marca 1188) – kardynał diakon S. Teodoro
  • Bernardo CanReg (12 marca 1188) – kardynał diakon S. Maria Nuova
  • Gregorio Crescenzi (12 marca 1188) – kardynał diakon S. Maria in Aquiro
  • Gregorio Carelli (22 września 1190) – kardynał diakon S. Giorgio in Velabro
  • Lotario Conti di Segni (22 września 1190) – kardynał diakon Ss. Sergio e Bacco
  • Niccolò Scolari (22 września 1190) – kardynał diakon S. Lucia in Silice
  • Gregorio Bobone (22 września 1190) – kardynał diakon S. Angelo in Pescheria
  • Egidio de Anagnia (22 grudnia 1190) – kardynał diakon S. Nicola in Carcere Tulliano

Wśród tych kardynałów było osiemnastu nominatów Klemensa III, siedmiu Lucjusza III, i po jednym Aleksandra III, Adriana IV i Lucjusza II.

Nieobecni

edytuj

Trzech z nich mianował Aleksander III, trzech Klemens III i jednego Lucjusz III.

Wybór Celestyna III

edytuj

Dzień po śmierci Klemensa III kardynałowie, chcąc uniknąć długotrwałych sporów wybrali na nowego papieża kandydata kompromisowego, „przejściowego”, to jest najstarszego ze swojego grona kardynała Giacinto Bobone, rzymianina. Elekt, mający wówczas 85 lat, niechętnie zaakceptował wybór, obawiając się schizmy w razie odmowy. Przybrał imię Celestyn III, na cześć Celestyna II. Ponieważ w chwili wyboru był zaledwie diakonem, 30 marca 1191 przyjął święcenia kapłańskie, a 14 kwietnia został konsekrowany na biskupa Rzymu.

Bibliografia

edytuj
  • Ian Stuart Robinson, The Papacy, 1073-1198: Continuity and Innovation, Cambridge 1990
  • Werner Maleczek, Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216, Wiedeń 1984
  • Klaus Ganzer, Die Entwicklung des auswärtigen Kardinalats im hohen Mittelalter, Tybinga 1963
  • Katrin Baaken, Zu Wahl, Weihe und Krönung Papst Cölestins III.Deutsches Archiv für Erforschung des Mittelalters Volume 41 / 1985, s. 203-211

Uzupełniające źródła internetowe

edytuj