Grime

gatunek elektronicznej muzyki

Grime – gatunek muzyki powstały w 2002 roku w Londynie, wywodzący się z takich gatunków jak UK garage, hip-hop, drum and bass oraz dubstep. Styl ten bazuje na nierównomiernym tempie wynoszącym około 140 BPM oraz na rapowaniu.

Grime
Pochodzenie

UK garage, hip-hop, drum and bass

Czas i miejsce powstania

ok. 2002 roku w Londynie

Instrumenty

komputer i sekwencer

Gatunki pokrewne

UK garage, dubstep

Wykonawców tego gatunku nazywa się Masters of Ceremony (MC lub MoC).

Najważniejsi wykonawcy zaliczani do nurtu grime to: Dizzee Rascal, Getter, Wiley, Skepta, P. Money, Kano, D Double E, Jme, Tempa T, Stormzy oraz grupy, takie jak: Boy Better Know, Roll Deep, OGz, StayFresh czy Newham Generals[1].

CharakterystykaEdytuj

W muzyce grime dużą wagę przywiązuje się do tekstów. W porównaniu do muzyki hip-hop, używa się znikomej liczby wulgaryzmów czy nawiązań do seksu i przemocy.

Poza Londynem grime jest obecny głównie w Birmingham i reprezentują go grupy takie jak Invasion Alert i StayFresh, a także wykonawcy tacy jak Devilman, Mayhem NODB czy DJ Preditah.

Charakterystyczne dla gatunku są: występy w klubach (bardzo rzadko klasyczne koncerty), a podczas występów na żywo – częsta i szybka zmiana utworów, freestyle, używanie wielu różnych podkładów oraz tzw. "reloads", czyli przerywanie utworu przez DJ-a i ponowne odtwarzanie go od początku. Popularne w Wielkiej Brytanii są także sesje na żywo w radiu (np. Rinse FM, BBC 1Xtra), nagrywane także w formie wideo.

Najbardziej charakterystyczne utwory to: Rebound X – Rhythm And Gash, Wiley – Eskimo, Lethal Bizzle - Pow, Skepta – Private Caller, Jme – Serious, Tempa T – Next Hype, Dizzee Rascal – Stop Dat oraz Kano – P's and Q's.

Początki i rozwójEdytuj

Muzyka grime powstała prawdopodobnie we wschodnim Londynie. Początki tego stylu miały miejsce w pirackich stacjach radiowych, gdzie wielu artystów promowało swoje umiejętności poprzez freestyle lub odtwarzanie swoich produkcji. Niektóre źródła podają, że grime wywodzi się bezpośrednio z garage, a powstał, gdy MC, prowadzący występy DJ-ów w klubach, zaczęli rapować do tych utworów. Początkowo nowy gatunek był nazywany "grimy garage" (brudny garage)[2]. W porównaniu z UK garage, grime ma mroczniejsze i bardziej rapowe brzmienie. Za pierwsze utwory z tego gatunku uchodzą, wspomniany wyżej Wiley – 'Eskimo' oraz Musical Mob – 'Pulse X'[3].

Dizzee Rascal i Wiley jako pierwsi zwrócili uwagę mediów na grime w 2003, kiedy wydane zostały ich albumy Boy in da Corner i Treddin' on Thin Ice. Dizzee Rascal szybko zdobył rozgłos i osiągnął komercyjny sukces oraz jako pierwszy przedstawiciel tej muzyki zdobył Mercury Music Prize w 2003. Dzięki temu, grime coraz częściej pojawiał się w brytyjskich mediach, takich jak stacja telewizyjna Channel U TV oraz stacje radiowe Kiss FM i (należąca do BBC) 1Xtra[4].

WspółcześnieEdytuj

Obecnie wielu artystów związanych w przeszłości z tym gatunkiem zaczęło upodabniać swój styl do hip-hopu, rapując do muzyki zbliżonej do trapu. Taki obrót spraw budzi sprzeciw niektórych "legendarnych" postaci brytyjskiej sceny muzycznej.

Od połowy 2014 grime znowu przeżywa rozkwit. Przyczyną dużego wzrostu popularności w mediach był występ Kanyego Westa na gali Brit Awards 25 lutego 2015, gdzie pojawił się on w otoczeniu wielu czołowych przedstawicieli grime, ubranych na czarno. Występ był szeroko komentowany, ponieważ treść występu nie została w całości ujawniona organizatorom, przez co w telewizji na żywo pojawiło się dużo przekleństw[5]. Po tym wydarzeniu media również te zagraniczne – głównie amerykańskie, zastanawiały się, dlaczego West zaprosił artystów na scenę i zaczęły coraz bardziej interesować się muzyką grime[6][7].

Popularność gatunku wśród szerszej publiczności wzrasta obecnie głównie za sprawą Skepty[8][9]. W 2014 wydał on pierwszy singiel, wyprodukowany przez siebie i nagrany razem z Jme, ze swojego albumu "Konnichiwa" zatytułowany "That's Not Me" - utwór ten uważa się za powrót do "prawdziwego" grime'u.[10] W 2015 wydał kolejny singiel "Shutdown", który odbił się szerokim echem we wszystkich mediach[11].

PrzypisyEdytuj