Gwara doudlebska
Gwara doudlebska[2] lub dialekt doudlebski[3] (cz. doudlebské nářečí[4], doudlebský dialekt[5]) – peryferyjna gwara czeska używana na południowym skraju obszaru gwar czeskich właściwych, zaliczana do gwar zachodnioczeskich[2]. Nazwa pochodzi od wsi Doudleby w Kraju południowoczeskim, gdzie najwcześniej zbadano tę gwarę[3].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/52/%D0%A7%D0%B5%D1%88%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B5-%D0%B4%D0%B8%D0%B0%D0%BB%D0%B5%D0%BA%D1%82%D1%8B.png/300px-%D0%A7%D0%B5%D1%88%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B5-%D0%B4%D0%B8%D0%B0%D0%BB%D0%B5%D0%BA%D1%82%D1%8B.png)
Cechy językowe
edytujDo cech fonetycznych gwary doudlebskiej należą:
- brak protetycznego v-, np. okno, w odróżnieniu od większości gwar zachodnioczeskich z typem vokno[3][4],
- resztki twardego ł, np. šeł[3],
- resztki y odrębnego od i, np. kobyla, byl, przedrostek vy-[3],
- ginące resztki niezdyftongizowanego ú[3],
- ubezdźwięcznienie v przy poprzedzającej spółgłosce bezdźwięcznej, np. tfoje, kfočna[3].
Charakterystycznymi cechami morfologii są:
- forma 1. os. l. poj. som ‘jestem’[5],
- w okolicach Prachatic zachowany bezokolicznik na -ti[5],
- rozkaźnik typu ďite, pošlite, wyróżniający gwarę doudlebską od innych gwar zachodnioczeskich, choć tego typu formy są też w peryferyjnych gwarach podkarkonoskich[3].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytujBibliografia
edytuj- Zdzisław Stieber: Zarys dialektologii języków zachodniosłowiańskich. Warszawa: PWN, 1965.
- D. Short: Czech // The Slavonic Languages / Edited by Comrie B., Corbett G. London, New York: Routledge, 1993, s. 455–532. ISBN 0-415-04755-2. (ang.).
- Pavel Kosek: Česká nářečí. [dostęp 2022-07-25]. (cz.).