Hanno Pevkur
Hanno Pevkur (ur. 2 kwietnia 1977 w Iisaku) – estoński polityk, prawnik, samorządowiec, parlamentarzysta, od 2009 do 2012 minister spraw społecznych, w latach 2012–2014 minister sprawiedliwości, w latach 2014–2016 minister spraw wewnętrznych, od 2022 minister obrony, przewodniczący Estońskiej Partii Reform (2017–2018).
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 kwietnia 1977 |
|---|---|
| Minister spraw społecznych Estonii | |
| Okres |
od 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister sprawiedliwości Estonii | |
| Okres |
od 2012 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw wewnętrznych Estonii | |
| Okres |
od 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister obrony Estonii | |
| Okres |
od 2022 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
Życiorys edytuj
Studiował w tallińskiej szkole ekonomii, w 2002 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Tartu. Dwa lata wcześniej wstąpił do Estońskiej Partii Reform. Pracował w administracji lokalnej, od 2003 do 2005 był urzędnikiem w dzielnicy Nõmme. W latach 2005–2007 zasiadał w stołecznej radzie miejskiej, w 2005 krótko pełnił funkcję wiceburmistrza Tallinna ds. edukacji, kultury i sportu.
W wyborach w 2007 uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Państwowego. Z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję w 2011, 2015[1], 2019[2] i 2023[3].
W lutym 2009 zastąpił Maret Maripuu na stanowisku ministra spraw społecznych w drugim rządzie Andrusa Ansipa. W kwietniu 2011 ponownie objął urząd ministra spraw społecznych w trzecim gabinecie tego samego premiera[4]. W grudniu 2012 przeszedł na urząd ministra sprawiedliwości, zastępując Kristena Michala[5].
W powołanym w marcu 2014 nowym rządzie Taaviego Rõivasa przeszedł na stanowisko ministra spraw wewnętrznych[6]. W kwietniu 2015 kolejny raz zaprzysiężony na urząd ministra spraw wewnętrznych w drugim gabinecie dotychczasowego premiera[7]. Zakończył pełnienie tej funkcji wraz z całym rządem w listopadzie 2016.
W styczniu 2017 został nowym liderem Estońskiej Partii Reform[8], w kwietniu 2018 zastąpiła go Kaja Kallas. 18 lipca 2022 został ministrem obrony w drugim rządzie przewodniczącej swojej partii[9]. Utrzymał tę funkcję również w powołanym 17 kwietnia 2023 trzecim gabinecie Kai Kallas[10].
Przypisy edytuj
- ↑ Riigikogu liikmed hetkeseisuga. rk2015.vvk.ee, 2 marca 2015. [dostęp 2015-04-09]. (est.).
- ↑ Elected members of the Riigikogu. rk2019.valimised.ee, 4 marca 2019. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).
- ↑ Elected members of the Riigikogu. rk2023.valimised.ee, 6 marca 2023. [dostęp 2023-03-06]. (ang.).
- ↑ Peaministrikandidaat esitab riigipeale uue valitsuse koosseisu. valitsus.ee, 5 kwietnia 2011. [dostęp 2013-01-27]. (est.).
- ↑ Hanno Pevkur to take over as new Minister of Justice. balticbusinessnews.com, 10 grudnia 2012. [dostęp 2013-01-27]. (ang.).
- ↑ Peaminister Taavi Rõivase valitsus astus ametisse. valitsus.ee, 26 marca 2014. [dostęp 2014-03-26]. (est.).
- ↑ Coalition agreement signed and new ministers announced. err.ee, 8 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-09]. (ang.).
- ↑ Estonian Reform Party elects Hanno Pevkur as chairman. baltictimes.com, 8 stycznia 2017. [dostęp 2017-07-24]. (ang.).
- ↑ Tiina Jaakson: Galerii: president nimetas uue valitsuse ametisse ja ministrid andsid vande. err.ee, 18 lipca 2022. [dostęp 2022-07-18]. (est.).
- ↑ The 53rd Government of the Republic of Estonia took office. valitsus.ee, 17 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-17]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Hanno Pevkur. valitsus.ee. [dostęp 2015-07-30]. (est.).