Ken-Marti Vaher

estoński polityk

Ken-Marti Vaher (ur. 5 września 1974 w Tallinnie) – estoński polityk, prawnik, parlamentarzysta, minister sprawiedliwości w latach 2003–2005, od 2011 do 2014 minister spraw wewnętrznych.

Ken-Marti Vaher
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 września 1974
Tallinn

Minister sprawiedliwości Estonii
Okres

od kwietnia 2003
do kwietnia 2005

Przynależność polityczna

Res Publica

Poprzednik

Märt Rask

Następca

Rein Lang

Minister spraw wewnętrznych Estonii
Okres

od kwietnia 2011
do marca 2014

Przynależność polityczna

Res Publica

Poprzednik

Marko Pomerants

Następca

Hanno Pevkur

Ukończył w 1992 Szkołę Średnią nr 7 w Tallinnie, a w 1996 studia prawnicze na Uniwersytecie w Tartu. Pracował jako doradca Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Państwowego i głównego audytora kraju. W latach 1999–2001 pełnił funkcję dyrektora biura kontroli. Później przeszedł do pracy partyjnej, został sekretarzem generalnym nowo powołanego ugrupowania Res Publica, a w 2002 radnym Tallinna.

W 2003 uzyskał mandat posła do Riigikogu, wkrótce po wyborach w kwietniu tegoż roku powołano go na urząd ministra sprawiedliwości w gabinecie Juhana Partsa. W 2005 parlament przegłosował wobec niego wotum nieufności po tym, jak przedstawił niezaakceptowany program zwalczania korupcji. Konsekwencją tej decyzji było podanie się urzędującego premiera do dymisji i rozpad koalicji rządowej. Ken-Marti Vaher w kwietniu 2005 odszedł ze stanowiska, wrócił do pracy w Zgromadzeniu Państwowym. W 2007 i 2011 uzyskiwał reelekcję z ramienia współtworzonej przez swoją dotychczasową partię formacji Isamaa ja Res Publica Liit. W kwietniu 2011 ponownie wszedł w skład rządu – Andrus Ansip powierzył mu resort spraw wewnętrznych[1]. Stanowisko to zajmował do marca 2014. W 2015 utrzymał mandat poselski na kolejną kadencję[2].

Przypisy edytuj

  1. Peaministrikandidaat esitab riigipeale uue valitsuse koosseisu. valitsus.ee, 5 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-05]. (est.).
  2. Riigikogu liikmed hetkeseisuga. rk2015.vvk.ee, 2 marca 2015. [dostęp 2015-03-02]. (est.).

Bibliografia edytuj