Haracz szarego dnia
Haracz szarego dnia – powieść wojenna Janusza Krasińskiego napisana w Wesołej w 1958, wydana po raz pierwszy przez Instytut Wydawniczy PAX w 1959 z okładką zaprojektowaną przez Andrzeja Możejko[1]. Była pierwszą powieścią autora.
Autor opisuje losy nieokreślonej, antyhitlerowskiej młodzieżowej grupy zbrojnej kierowanej przez Zwrotnicę. Grupa działała na terenie Warszawy i okolic. Losy oddziału widziane są oczami dwóch młodych ludzi: Kańczuga i poety Gonczara (ten pierwszy ginie podczas obławy) oraz ich współbojowniczki - Zośki (Zoenki)[2]. Punktem kulminacyjnym powieści jest akcja wysadzenia pociągu z niemieckimi żołnierzami, która kończy się połowicznym sukcesem oraz aresztowaniem części członków oddziału, w tym rannego Gonczara[3]. Dodatkowy punkt widzenia na realia wojenne prezentuje bahnschutz Würt, który próbuje odzyskać syna - Hansa (żołnierza Wehrmachtu), który jakoby wcześniej dostał się w ręce partyzantów[4].
W 1983 na podstawie książki nakręcono film pod tym samym tytułem w reżyserii Romana Wionczka, do którego współscenarzystą był autor powieści[5].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Lubimy czytać – dostęp 26 kwietnia 2013