Harold Barlow

Harold Barlow
Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1860 ; Hammersmith
Data i miejsce śmierci	16 lipca 1917 ; Kennington
Gra	praworęczna
	Gra podwójna
Wimbledon	W (1892)

Harold S. Barlow (ur. 5 kwietnia 1860 w Hammersmith, zm. 16 lipca 1917 w Kennington) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu w grze podwójnej.

Kariera tenisowa

Harold Barlow był regularnym uczestnikiem Wimbledonu w latach 80. i 90. XIX wieku. Dwukrotnie dochodził do finału turnieju pretendentów (All Comers) i dwukrotnie schodził z kortu pokonany mimo wysokiego prowadzenia. W 1889 roku grał w finale rundy All Comers z Williamem Renshawem. Wygrał dwa pierwsze sety, trzeciego przegrał 6:8. W czwartym secie prowadził 5:2 i miał sześć piłek meczowych. W historii turnieju zapisała się szczególnie piłka meczowa przy stanie 6:7 i 30:40 (serwis Renshawa). Renshaw ruszył po podaniu do siatki, ale potknął się i upuścił rakietę; rywal nie skorzystał z szansy zakończenia meczu, odegrał piłkę wysoko, umożliwiając Renshawowi kontynuację gry. Renshaw obronił meczbola i wygrał seta. W piątym secie ponownie wysoko przegrywał, tym razem 0:5. I tej szansy Barlow nie wykorzystał przegrywając pięć gemów z rzędu, wyszedł jeszcze na prowadzenie 6:5, ale ostatecznie przegrał 6:3, 7:5, 6:8, 8:10, 6:8^[1].

Rok później Barlow ponownie znalazł się w finale All Comers, tym razem mając za przeciwnika Irlandczyka Willoughby’ego Hamiltona. Hamilton przegrał pierwszego seta, ale kolejne dwa rozstrzygnął na swoją korzyść. Czwarty set zakończył się triumfem Barlowa. W decydującym secie Barlow wyszedł na wysokie prowadzenie, ale ostatecznie przegrał go 5:7.

Jedyne zwycięstwo na Wimbledonie Barlow odniósł w 1892 roku w grze podwójnej. W parze z Ernestem Lewisem pokonał w finale bliźniaków Wilfreda i Herberta Baddeleyów. Rok później Barlow i Lewis wystąpili w finale (challenge round) jako obrońcy tytułu, ale nie sprostali parze Joshua Pim–Frank Stoker. W 1894 roku debel Barlow–Lewis po raz kolejny przegrał finał, tym razem z braćmi Baddeleyami.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra podwójna (1–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1892	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Ernest Lewis	Herbert Baddeley Wilfred Baddeley	4:6, 6:2, 8:6, 6:4
Finalista	1.	1893	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Ernest Lewis	Joshua Pim Frank Stoker	6:4, 3:6, 1:6, 6:2, 0:6
Finalista	2.	1894	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Ernest Lewis	Herbert Baddeley Wilfred Baddeley	7:5, 5:7, 6:4, 3:6, 6:8

Przypisy

↑ ZbigniewZ. Dutkowski ZbigniewZ., Czempion okresu pionierskiego, [w:] JanJ. Lis (red.), T – jak tenis, wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979, s. 41–51 .

Bibliografia

Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2018-02-13] (ang.).
Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978

[1] ZbigniewZ. Dutkowski ZbigniewZ., Czempion okresu pionierskiego, [w:] JanJ. Lis (red.), T – jak tenis, wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979, s. 41–51 .

[1]