Harold Barron
Harold Earl Barron (ur. 29 sierpnia 1894 w Berwyn w Pensylwanii, zm. 5 października 1978 w San Francisco[1]) – amerykański lekkoatleta (płotkarz), wicemistrz olimpijski z 1920.
| ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1894 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 października 1978 | |||||||||
| Wzrost |
183 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Zdobył srebrny medal w biegu na 110 metrów przez płotki na igrzyskach olimpijskich w 1920 w Antwerpii za Earlem Thomsonem z Kanady[1].
Był mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w biegu na 120 jardów przez płotki w 1917 i 1920[2], a także akademickim mistrzem USA (NCAA) w 1922[3]. Był również halowym mistrzem USA w biegu na 70 jardów przez płotki w 1918, 1921 i 1922[4] oraz akademickim mistrzem (IC4A) w 1922[1].
W 1917 ustanowił rekord życiowy w biegu przez płotki na dystansie 120 y wynikiem 15,0 s[1].
Ukończył studia na Pennsylvania State University. Później pracował jako trener[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Hal Barron [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-13] (ang.).
- ↑ United States Championships (Men 1876-1942) [online], GBRAthletics [dostęp 2013-11-14] (ang.).
- ↑ NCAA Division I Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2013-11-14] (ang.).
- ↑ United States Indoor Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2013-11-14] (ang.).