Hasina (Świętość) – koncept filozoficzny, jedna z centralnych idei kultury Madagaskaru w czasach Królestwa Merina[1].

Zgodnie z tradycyjnymi wierzeniami każdy człowiek posiada w sobie immanentną hasinę, której poziom można zwiększyć lub zmniejszyć za pomocą własnych uczynków (zwłaszcza kontaktu z przodkami i miejscami ich kultu), lub za pomocą hołdu i czci, jaką otaczają go inni[1]. Najwyższym uosobieniem hasiny byli tradycyjnie władcy, a w skali lokalnej - głowy klanów i rodzin. Zgodnie z lokalnymi wierzeniami hasina posiada charakter przepływu energii i jest podstawową przyczyną skuteczności (bądź jej braku) wszystkich działań człowieka[1].

W XIX wieku termin „hasina” nabrał synekdochicznie znaczenia trybutu lub darów składanych władcom, tradycyjnie w formie srebrnej monety i odpowiedniej modlitwy. Pomimo chrystianizacji wyspy, koncept hasiny do dziś funkcjonuje w kulturze Madagaskaru, a religia chrześcijańska bywa określana mianem „hasiny Europejczyków”[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Raison 1998 ↓, s. 709–716.

Bibliografia edytuj