Heinrich Sahm
Heinrich Sahm (ur. 12 września 1877 w Anklam, zm. 3 października 1939 w Oslo) – niemiecki polityk, prezydent Senatu Wolnego Miasta Gdańska.
Heinrich Sahm (1931) | |
Data i miejsce urodzenia |
12 września 1877 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
3 października 1939 |
1. prezydent Senatu Wolnego Miasta Gdańska | |
Okres |
od 6 grudnia 1920 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
Poprzednik |
– |
Następca | |
Nadburmistrz Berlina | |
Okres |
od 14 kwietnia 1931 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
Poprzednik | |
Następca |
Życiorys
edytujZ wykształcenia prawnik. W latach 1912–1919 pełnił funkcję wiceburmistrza Bochum, a w międzyczasie (1915–1918) pracował także w okupacyjnym zarządzie miasta Warszawy jako dyrektor gabinetu prezesa policji[1]. Z racji pełnienia funkcji w okupacyjnej administracji Warszawy został przez władze polskie umieszczony na liście przestępców wojennych[1].
W 1919 przybył do Gdańska i objął stanowisko nadburmistrza miasta, a w latach 1920–1930 pierwszego w historii prezydenta Senatu WM Gdańska (bezpartyjny). Był zwolennikiem wcielenia Gdańska do Rzeszy, bardzo zabiegał o umocnienie więzów politycznych i gospodarczych z Niemcami. Starał się prowadzić politykę ponadpartyjną, co doprowadzało do konfliktów ze skrajnymi organizacjami.
Od 1931 nadburmistrz Berlina. Dążąc do opanowania zamieszek i walk między nazistami i komunistami wprowadził do stosowania prototypowe polewaczki na bazie ciężarówek Mercedesa, które opracowali berlińscy policjanci i strażacy. Pojazdów używano aż do przejęcia władzy przez nazistów, nieustannie usiłując je udoskonalić[2].
Od kwietnia 1933 członek NSDAP. 9 grudnia 1935 na stanowisku nadburmistrza Berlina zastąpił go komisaryczny nadburmistrz Oskar Maretzky. W latach 1937–1939 ambasador Rzeszy w Oslo. Pochowany na cmentarzu Berlin-Dahlem.
Od imienia Heinricha Sahma pochodzi nazwa żurawia pływającego Długi Henryk, znajdującego się do 1945 w gdańskiej stoczni Schichaua[3].
Bibliografia, literatura
edytuj- Sahm, Heinrich w Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 22, Duncker & Humblot, Berlin 2005, ISBN 3-428-11203-2, s. 353–355
Przypisy
edytuj- ↑ a b Józef Wójcicki: Wolne miasto Gdańsk: 1920-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1976.
- ↑ Sebastian Duda. Polewaczki na demonstrantów. „Ale Historia”. 42/2014 (144), s. 5, 2014-10-20. Agora SA. (pol.).
- ↑ Dziadek i Długi Henryk. Utracone symbole gdańskiej stoczni. Trójmiasto.pl. [dostęp 2020-07-07]. (pol.).