Helena Lemańska
Helena Lemańska z domu Lerman (ur. 1919 w Warszawie[1], zm. 21 listopada 2017 w Paryżu[2]) – polska reżyserka i dokumentaliska pochodzenia żydowskiego, w latach 1950–1967 redaktor naczelny Polskiej Kroniki Filmowej[3].
| Prawdziwe imię i nazwisko |
Helena Lerman |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód |
reżyser, dokumentalista |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodziła się w Warszawie przy ul. Gęsiej, w rodzinie chasydzkiej jako córka Mojżesza (wzgl. Mieczysława) i Jochewet Lermanów. Przed wojną związana była z młodzieżową organizacją syjonistyczną Ha-Szomer Ha-Cair i wyjechała jako osadniczka do Palestyny, gdzie podjęła studia w Jerozolimie. Do Polski przyjechała latem 1939 na wakacje i tu zastał ją wybuch II wojny światowej. W trakcie wojny przebywała w ZSRR, gdzie ukończyła rusycystykę. Powróciła do Polski, nie odnajdując nikogo z rodziny - wszyscy jej bliscy krewni zginęli podczas holocaustu[3].
Była reżyserką kilku filmów dokumentalnych w tym Bambus mój brat z 1955, nagrodzonego nagrodą główną w dziale filmu dokumentalnego na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach z 1956 oraz Uwaga, uwaga nadchodzi z 1966, za który została uhonorowana na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych dyplomem honorowym za „sugestywne ukazanie bohaterstwa walczącego narodu wietnamskiego”. W latach 1950–1967 była redaktorem naczelnym Polskiej Kroniki Filmowej[1]. W 1967 została usunięta z PKF i w 1969 wyjechała na stałe z Polski[3].
Odznaczenie edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (1954)[4]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Helena Lemańska. filmpolski.pl. [dostęp 2017-11-26]. (pol.).
- ↑ Helena Lemańska. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2017-11-26]. (pol.).
- ↑ a b c Nie żyje Helena Lemańska, „wielka dama polskiej kinematografii”. To ona stała za Polską Kroniką Filmową. Miała 98 lat. wyborcza.pl. [dostęp 2017-11-23]. (pol.).
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 95, poz. 1081.