Helena Baudisch
Helena Baudisch z d. Rakoczy (ur. 3 grudnia 1910 w Gliwicach – zm. 17 czerwca 1989 w Opolu) – lekkoatletka. Pięciokrotna medalistka Mistrzostw Polski Seniorów w Lekkoatletyce oraz trzykrotna rekordzistka Polski.
| Data i miejsce urodzenia |
03 grudnia 1910 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 czerwca 1989 | ||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||
| Klub |
Roździeń Szopienice (1928 - 1930), Pogoń Katowice (1931 - 1936) | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Życiorys edytuj
Córka Aleksandra Rakoczego i Matyldy Rakoczy z d. Duscha. Zawodniczka klubów sportowych Roździeń Szopienice (w latach 1928–1930) i Pogoń Katowice (w latach 1931–1936)[1].
W roku 1939 wyszła za mąż za Leopolda Baudischa. W czasie okupacji mieszkała w Krakowie gdzie razem z mężem brała czynny udział w działalności konspiracyjnej. Była żołnierzem Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej w ramach organizacyjnych "Ubezpieczalni" i Inspektoratu "Maria". W początkowym okresie zajmowała się kolportowaniem ulotek pisanych i wydawanych w swoim mieszkaniu w Krakowie przy ul. Kordeckiego. W roku 1940 aresztowana przez Gestapo i osadzona w więzieniu na Montelupich w Krakowie, w którym przebywała od stycznia 1940 do sierpnia 1940. Po wyjściu z więzienia działała jako łączniczka w ramach "Ubezpieczalni" w Krakowie głównie przy mężu Leopoldzie, który należał do Sztabu Szefostwa Produkcji Konspiracyjnej Broni "Ubezpieczalnia". Brała też udział w produkcji granatów oraz ich transporcie. Na skutek zagrożenia aresztowaniem w kwietniu 1944 wraz z mężem i trójką małych dzieci zostaje ulokowana w Lasach Chroberskich na terenie Inspektoratu "Maria", gdzie jej mąż zostaje przeniesiony na stanowisko oficera broni w sztabie Inspektoratu[2]
Po wojnie wraz z mężem zamieszkała w Opolu. Mieli czworo dzieci: Antonina (1941 - 1985), Maciej (1942 - 2021), Jacek (1942 - 2021) i Michał (1945 - 2020).
Osiągnięcia[1] edytuj
- 1 miejsce na dystansie 4 x 200 m (Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce1928)
- 2 miejsce na dystansie 4 x 100 m (Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce 1929)
- 2 miejsce w biegu na 80 m przez płotki (Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce 1930)
- 3 miejsce na dystansie 4 x 100 m (Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce 1934)
- 3 miejsce na dystansie 4 x 200 m (Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce 1934)
Rekordy życiowe[1] edytuj
| Konkurencja | Data i miejsce | wynik |
|---|---|---|
| bieg na 100 m | 24.08.1930 Katowice | 13,8 s |
| bieg na 200 m | 05.10.1930 Królewska Huta | 31,0 s |
| bieg na 80 m przez płotki | 27.07.1930 Bydgoszcz | 13,9 s |
| skok w dal | 18.05.1930 Katowice | 4,70 m |
| skok wzwyż | 28.06.1930 Królewska Huta | 1,32 m |
| rzut dyskiem | 10.06.1934 Czeladź | 29,63 m |
| rzut oszczepem | 08.05.1932 Katowice | 27,49 m |
| 3-bój | 24.08.1930 Katowice | 117 |
| 5-bój | 05.10.1930 Królewska Huta | 2 737,05 |
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Henryk Kurzyński i inni, Historia polskiej kobiecej lekkoatletyki w okresie międzywojennym, Wydanie II elektroniczne, Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, styczeń 2019, s. 314-315, OCLC 297538798 [dostęp 2023-03-19].
- ↑ Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski, Inspektorat AK "Maria" w walce., t. Tom II Kryptonim "Michał"-"Maria" (1943-VI.1944) Część I, Elbląg 2001, s. 218, ISBN 83-903320-0-0.
Bibliografia edytuj
- Henryk Kurzyński, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Tadeusz Wołejko: Historia polskiej kobiecej lekkoatletyki w okresie międzywojennym. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. OCLC 297538798.
- Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski: Inspektorat AK "Maria" w walce, Tom II Kryptonim "Michał"-"Maria" (1943-VI.1944) Część I. Elbląg 2001, s. 205-222. ISBN 83-903320-0-0.
- Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski: Rzeczpospolita partyzancka. Warszawa: Instytut wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1173-4.