Henryk Chajmowicz
Henryk Chajmowicz (wł. Henoch Chaimowicz) (ur. 1895 w Łodzi, zm. przed 1943) – polski rzeźbiarz pochodzenia żydowskiego.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki |
rzeźba, metaloplastyka |
Życiorys edytuj
Z zachowanych informacji wiadomo, że nie zdobył żadnego wykształcenia artystycznego. Zajmował się rzeźbą i metaloplastyką, wystawiał swoje prace na Wystawie Sztuki Żydowskiej w latach 1918 i 1921 w Łodzi. W roku 1925 jego prace uczestniczyły w wystawie zbiorowej artystów żydowskich, razem z nim wystawiali również Józef Mitler, Natan Szpigel i Izaak Lejzerowicz. W roku 1931 wystawił rzeźby razem z pracami Józefa Mitlera, rok później Uczestniczył w LXIX wystawie Żydowskiego Towarzystwa Krzewienia Sztuk Pięknych. W roku 1934 miał wystawę indywidualną w lokalu WIZO (Women International Zionist Organisation) w Łodzi, zaś w roku 1939 uczestniczył w II Wystawie Instytutu Żydowskiego w Wilnie. Henryk Chajmowicz zaginął podczas II wojny światowej, jedyne osiem płaskorzeźb jego autorstwa, które przetrwały wojenną zawieruchę jest w posiadaniu Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie[1].
Przypisy edytuj
- ↑ Miniony świat. Malarstwo Artystów Żydowskich. [online], Katalog wystawy w Galerii Rynku Sztuki, Łódź 27.08–4.09.2004 [dostęp 2020-02-20].
Bibliografia edytuj
- Agnieszka Chrzanowska, Metaloplastyka żydowska w Polsce, Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2005, s. 87-90, ISBN 83-89729-22-9 [dostęp 2020-02-20].