Henryk Drzymalski
Henryk Drzymalski (ur. 1947 w Bydgoszczy, zm. 1999 tamże) – polski tenisista.
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1947 |
| Data i miejsce śmierci |
1999 |
| Zakończenie kariery |
1984 |
Życiorys edytuj
Urodził się w 1947 roku w Bydgoszczy[1]. Był wychowankiem Startu Grudziądz, a w czasie służby wojskowej tenisistą Zawiszy Bydgoszcz (1967-1969). W 1969 roku przeszedł do Polonii Bydgoszcz, w której grał do 1983[2]. Był najlepszym tenisistą bydgoskim lat 70. i 80. XX w. Zdobył 16 tytułów mistrza Polski na kortach otwartych (6-krotnie w singlu, 8 razy w deblu m.in. z Wojciechem Fibakiem i 2-krotnie w mikście) i 4-krotnie w hali[3]. Dwukrotnie zdobył tytuł międzynarodowego mistrza kraju (1980, 1981)[1]. Był wielokrotnym reprezentantem Polski, m.in. w Pucharze Davisa, w którym rozegrał 22 mecze, odnosząc 5 zwycięstw[3]. W 1980 w Sopocie zdobył brązowy medal Mistrzostw Europy amatorów w grze podwójnej (z Tadeuszem Nowickim), a w grze pojedynczej dotarł do ćwierćfinału. W maju 1980 zwyciężył w turnieju o Grand Prix Polski w Sanoku[4].
W 1984 wyjechał do Turcji, gdzie był grającym trenerem. Słynął z ambicji na korcie, nie odpuszczał żadnej piłki[1]. Na kortach grał m.in. z Björnem Borgiem, Adriano Panattą, Wojciechem Fibakiem. Zmarł w 1999 w Bydgoszczy[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Encyklopedia Bydgoszczy, t. 1. praca zbiorowa pod red. Włodzimierza Jastrzębskiego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2011. ISBN 978-83-926423-3-6, s. 247.
- ↑ Henryk Drzymalski (tenis). bydgoszcz.wyborcza.pl. [dostęp 2017-05-15]. (pol.).
- ↑ a b Tomasz Malinowski, Zbigniew Smoliński, Zbigniew Urbanyi: Ważniejsze osiągnięcia sportowców woj. bydgoskiego w latach 1957–1986, [w:] 100 lat sportu na Kujawach i Pomorzu. Praca zbiorowa pod red. Prof. dr hab. Włodzimierza Jastrzębskiego. Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej oddział w Bydgoszczy 1993.
- ↑ Sport. Tenisowe emocje na sanockich kortach. „Nowiny-Stadion”, s. 1, nr 20 z 19 maja 1980.