Henryka Dobosz-Kinaszewska

Henryka Dobosz-Kinaszewska (ur. 16 kwietnia 1940 w Kolanie) – polska dziennikarka, redaktorka, reżyserka filmów dokumentalnych.

Henryka Dobosz-Kinaszewska

Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1940 Kolano
Zawód	dziennikarka, scenarzystka, reżyserka filmów dokumentalnych
Współmałżonek	Adam Kinaszewski
Odznaczenia

Życiorys

Przed wprowadzeniem stanu wojennego

W 1962 roku ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jest także absolwentką zaocznego Studium Dziennikarskiego przy Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich (SDP). W latach 1962–1964 była redaktorką Działu Literatury Pięknej w Wydawnictwie Lubelskim. Od 1964 do1966 roku zatrudniona była w redakcji „Gazety Zielonogórskiej”. W latach 1967–1975 pracowała jako publicystka i kierowniczka działu kulturalnego w tygodniku „Nadodrze” w Zielonej Górze. W 1976 roku przyjechała ze swoim mężem Adamem Kinaszewskim na Wybrzeże. W tym samym roku urodziła się także ich córka Paulina. Podjęła wtedy pracę w redakcji „Głosu Wybrzeża”, gdzie pracowała przez trzy lata. Od roku 1979 do 1981 roku pisała do „Tygodnika Kulturalnego”, a następnie do periodyku „Samorządność”, który został rozwiązany po wprowadzeniu stanu wojennego. W sierpniu 1980 roku była sygnatariuszką oświadczenia dziennikarzy polskich wspierających strajk stoczniowców.

Po wprowadzeniu stanu wojennego

11 grudnia 1981 roku Henryka Dobosz-Kinaszewska wzięła udział w Kongresie Kultury w Warszawie. 13 grudnia miał być ostatnim dniem obrad kongresu. Zgromadzenie zostało zawieszone. Tego dnia dowiedziała się o internowaniu jej męża. Pracownika Gdańskiego Ośrodka Telewizyjnego osadzono w obozie internowania w Strzebielinku. Kinaszewscy utrzymywali kontakt poprzez korespondencję. W czasie stanu wojennego H. Dobosz-Kinaszewska podjęła stałą współpracę z prasą podziemną. Związana była między innymi z „Przeglądem Politycznym”, „Przekazem”, „Podpunktem”, katolickimi periodykami: „Gwiazda Morza”, „W Drodze”. Jest współredaktorem książek „Wiązania”, „Grudzień 70”, „Dojrzewanie”, które wydrukowano przy duszpasterstwie oo. Dominikanów.

Po roku 1989

Po roku 1989 dołączyła do zespołu redakcyjnego „Tygodnika Gdańskiego”, a następnie pełniła funkcję kierownika działu kultury w „Gazecie Gdańskiej”, którego była współorganizatorką. W latach 90. realizowała w Telewizji Gdańsk cykliczne rozmowy ze znanymi przedstawicielami kultury, zatytułowane „Kwadrans z...” i „Szkice do portretu”. W latach 1991–1994 stale współpracowała z Radiem Plus.

Rodzina

Żona reżysera i producenta filmowego Adama Kinaszewskiego, matka aktorki Pauliny Kinaszewskiej.

Filmografia

Reżyseria

• Światło Biblii (1993)
• Warszawa – pejzaż z Singerem (1999)
• List do ojca Sławomira (2001)
• Kryptonim „Inspirator” (2005)
• Franka (2007)
• I to wszystko zamienia się w taniec
• Między sierpniem a młotem (2010)
• Komu skrzypce, a komu futerał (2013)
• Czarni
• O tych, którzy zbudowali pomnik (2020)

Scenariusze

• Światło Biblii (1993)
• Warszawa – pejzaż z Singerem (1999)
• List do ojca Sławomira (2001)
• Kryptonim „Inspirator” (2005)
• Franka (2007)
• Komu skrzypce, a komu futerał (2013)
• O tych, którzy zbudowali pomnik (2020)

Producent

• Między sierpniem a młotem (2010)

Obsada aktorska

• Nie będę cię kochać (1973)
• Wielkanoc (1974)

Nagrody i odznaczenia

• I nagroda Klubu Publicystów Kulturalnych SDP (1969)
• II nagroda Klubu Publicystów Kulturalnych SDP (1972)
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1973)
• II nagroda w konkursie tygodnika „Polityka” pt. „Robotnicy lat 80-tych” (1978)
• II nagroda w konkursie na reportaż literacki tygodnika „Czas” (1978)
• Medal Solidarności
• Medal Księcia Mściwoja II (2007)