Godło Litwy Środkowej

Godło Litwy Środkowej – przedstawiało na czerwonej tarczy dzielonej w słup po prawej stronie Orła Białego, a po lewej Pogoń Litewską. Herb ten został wprowadzony Dekretem Naczelnego Dowódcy Wojsk z 12 października 1920 roku^[1].

Herb ten nawiązywał do herbu Królestwa Polskiego ustanowionego w lutym 1831 roku przez Sejm podczas powstania listopadowego.

Na znaczku Litwy Środkowej z 1921 roku (nr. kat. Michla 38), przedstawiony jest też inny herb. Na tarczy czterodzielnej w krzyż w polach 1 i 4 Orzeł. W polach 2 i 3 Pogoń. A na tarczy sercowej widnieje postać świętego Krzysztofa – herb Wilna. Ta wersja, z wyjątkiem herbu Wilna, nawiązazywała do herbu przedrozbiorowego państwa polsko-litewskiego.

Herb powstania listopadowego 1830–1831
Rysunek herbu 1920
Herb na oficjalnym dokumencie 1920
Herb na znaczku 1920
Herb na znaczku 1920
Herb na znaczku 1921
Herb na znaczku 1921
Herb na znaczku 1922
Herb Województwa Wileńskiego 1926-1939

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

S. K. Kuczyński "Polskie herby ziemskie" Warszawa 1994

Przypisy edytuj

↑ Dekret Nr 1 Naczelnego Dowódcy Wojsk Litwy Środkowej z dnia 12 października 1920 r. o ustanowieniu władzy zwierzchniej na terenie Litwy Środkowej, o określeniu jej terytorium i o godle (Dz. Urz. Tymczasowej Komisji Rządzącej z 17 listopada 1920 r. Nr 1, poz. I)

[1] Dekret Nr 1 Naczelnego Dowódcy Wojsk Litwy Środkowej z dnia 12 października 1920 r. o ustanowieniu władzy zwierzchniej na terenie Litwy Środkowej, o określeniu jej terytorium i o godle (Dz. Urz. Tymczasowej Komisji Rządzącej z 17 listopada 1920 r. Nr 1, poz. I)

[1]