Herb obwodu zabajkalskiego

Herb obwodu zabajkalskiego (ros. Герб Забайкальской области) – symbol obwodu zabajkalskiego będącego jednostką administracyjną Imperium Rosyjskiego istniejącej od 1851 roku. Jego wygląd został zatwierdzony 12 kwietnia 1859 roku.

Herb obwodu zabajkalskiego
Герб Забайкальской области
Ilustracja
herb obwodu zabajkalskiego
Typ herbu

terytorialny

Wprowadzony

12 kwietnia 1859

Karta z herbarza A. Benkego z 1880 roku

Blazonowanie

edytuj

W polu złotym palisada o ośmiu palach naprzemiennie czerwonym i zielonym, powyżej głowa bawola czerwona z rogami takimiż, oczami i językiem srebrnymi. Tarcza zwieńczona koroną carską i otoczona liśćmi dębu złotymi przewiązanymi wstęgą Świętego Aleksandra[1].

Herb stanowi złota tarcza francuska, na której widnieje palisada wykonana z 8 pali naprzemiennie w kolorze czerwonym i zielonym począwszy od strony prawej (heraldycznie). Nad palisadą umieszczony jest wizerunek głowy bawolej w kolorze czerwonym z czerwonymi rogami oraz srebrnymi oczami i językiem. Tarcza zwieńczona jest starożytną koroną cesarską. Herb otoczony jest dwoma złotymi gałązkami dębowymi połączonymi czerwoną wstęgą orderu świętego Aleksandra zawiązaną w kokardę[1][2].

Historia

edytuj

Obwód zabajkalski został utworzony 11 lipca 1851 roku. 12 kwietnia 1859 roku został zatwierdzony wzór herbu obwodu zabajkalskiego, jednego z pierwszych zaprojektowanych i pierwszego zatwierdzonego[a] według nowych zasad opracowanych przez Bernharda Karla von Koehne(inne języki) i wprowadzonych jako obowiązujące w 1857 roku[3].

Herb obwodu stał się podstawą do opracowania herbu Czyty, który z kolei widniał na herbie obwodu czytyjskiego, a następnie herbie Kraju Zabajkalskiego[3].

Galeria

edytuj

Zobacz też

edytuj
  1. Herb obwodu zabajkalskiego jest pierwszym oficjalnie zatwierdzonym herbem terytorialnym opracowanym wg zasad Bernharda Karla von Koehne. Zgodnie z informacją rozpowszechnioną przez herbarz Pawła von Winklera i wielokrotnie rozpowszechnioną starsze są herby guberni m.in. moskiewskiej i kijowskiej, datowane na 8 grudnia 1856 roku, jednak wbrew informacji podanej przez Winklera nie zostały one nigdy oficjalnie zatwierdzone.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj