Hippokoon

Hippokoon (gr. Ἱπποκόων) – w mitologii greckiej król Sparty, nieprawy syn Ojbalosa i nimfy Batei, starszy brat Tyndareosa i Ikariosa^[1].

Po śmierci ojca zagarnął bezprawnie przeznaczoną Tyndareosowi władzę nad Spartą, a jego samego skazał na wygnanie^[1]^[2]. Miał dwunastu synów, Hippokoontydów, z którymi sprawował władzę na sposób tyrański^[1]^[3]. Kres ich rządom przyniósł dopiero Herakles, którego rozgniewali – Hippokoon odmawiając mu oczyszczenia po zabójstwie Ifitosa, Hippokoontydzi mordując towarzysza herosa, Ojonosa^[2]. Herakles zgromadził wówczas armię i pomaszerował na Spartę, zgładził władcę i jego synów, po czym przywrócił tron Tyndareosowi^[1]^[2].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 145. ISBN 978-83-04-04673-3.
↑ ^a ^b ^c Jenny March: Dictionary of Classical Mythology. Oxford: Oxbow Books, 2014, s. 249-250. ISBN 978-1-78297-635-6.
↑ Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 2001, s. 140. ISBN 83-7132-526-6.

[grimal-1] Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 145. ISBN 978-83-04-04673-3.

[march-2] Jenny March: Dictionary of Classical Mythology. Oxford: Oxbow Books, 2014, s. 249-250. ISBN 978-1-78297-635-6.

[schmidt-3] Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 2001, s. 140. ISBN 83-7132-526-6.

[1]

[2]

[3]