Zagłada Żydów na Litwie
Holocaust na Litwie doprowadził do niemal całkowitej zagłady Żydów polskich i litewskich (zob. Litwacy) na terytoriach litewskich (administrowanych przez okupanta niemieckiego jako Komisariat Rzeszy Wschód). Spośród ok. 210 000 Żydów zamieszkujących ten obszar, do końca wojny przetrwało ok. 15 000.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/91/Bundesarchiv_Bild_183-L25397%2C_Litauen%2C_brennende_Synagoge.jpg/220px-Bundesarchiv_Bild_183-L25397%2C_Litauen%2C_brennende_Synagoge.jpg)
Eksterminacja Żydów była zorganizowana przez okupanta niemieckiego, jednak w znaczącym stopniu była popierana lub biernie tolerowana przez kolaborantów litewskich (rząd Kazysa Škirpy, wojska gen. Povilasa Plechavičiusa). Największą niesławą cieszy się formacja Ypatingasis būrys, odpowiedzialna za zbrodnię w Ponarach. Społeczność żydowska była faworyzowana przez okupanta sowieckiego, co doprowadziło w okresie poprzedzającym okupację niemiecką do znaczącego wzrostu nastrojów antysemickich wśród Litwinów. Do dziś jest to drażliwa kwestia na Litwie, gdyż wielu litewskich bohaterów narodowych, walczących z okupantami, było równocześnie powiązanych z wydarzeniami Holocaustu.
Już w dniach 25–29 czerwca 1941 roku doszło do pogromu w Kownie, w którym zginęło ponad 3000 Żydów. W kolejnych miesiącach byli oni mordowani m.in. w Forcie VII i Forcie IX Twierdzy Kowno.