Hora zjednoczenia w Krajowej
Hora zjednoczenia w Krajowej (rum. Hora unirii la Craiova) – obraz olejny Theodora Amana[1], namalowany pod wpływem wydarzeń, mających na celu zjednoczenie księstw rumuńskich. Obecnie znajduje się w Narodowe Muzeum Sztuki Rumuńskiej w Bukareszcie.
| |
| Autor |
Theodor Aman |
|---|---|
| Data powstania |
1857 |
| Medium |
olej na drewnie |
| Wymiary |
84,5 × 117 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Opis obrazu edytuj
Obraz przedstawia tłum zgromadzony na dziedzińcu Szkoły Głównej (Școala Centrală) w Krajowej (dziś Szkoła Państwowa im. Karola I). W świetle pochodni i latarni miejskich część zgromadzonych osób tańczy tzw. horę zjednoczenia. Hora zjednoczenia (rum. Hora Unirii) jest okolicznościowym utworem, którego tekst napisał w 1856 r. Vasile Alecsandri, zaś muzykę, nawiązującą do hory, ludowego tańca rumuńskiego, skomponował Alexandru Flechtenmacher. W przedstawionym na obrazie tańcu biorą udział osoby w różnym wieku obu płci. W lewym dolnym rogu znajduje się podobizna samego Amana wraz z rodziną[2].
Tło powstania edytuj
Koncepcje dotyczące zjednoczenia dwu księstw rumuńskich (Mołdawii i Wołoszczyzny) pojawiły się pod wpływem romantycznych koncepcji wolnościowych w latach 40. XIX w. Postulaty polityczne, dotyczące jedności dwu państw rumuńskich, wysuwano podczas rewolucyjnych wystąpień Wiosny Ludów w 1848 r.[3], jednak bez rezultatu. Po zakończeniu wojny krymskiej (1856) koncepcję zjednoczenia księstw rumuńskich rozważały mocarstwa europejskie (Rosja i Francja, a także Piemont), widząc w tym możliwość osłabienia Turcji osmańskiej[4]. Podpisany wówczas traktat paryski nie przyniósł spodziewanych zmian w statusie Mołdawii i Wołoszczyzny. Dopiero przeprowadzone w 1857 r. w Mołdawii i Wołoszczyźnie wybory do tzw. dywanów ad hoc[5] przyniosły zwycięstwo unionistom. W październiku 1857 r. najpierw dywan mołdawski, później wołoski przyjęły deklaracje o rozpoczęciu procesu zjednoczeniowego[6]. Na wieść o tym w wielu miastach urządzano okazjonalne uroczystości. Theodor Aman, przebywający podówczas w Krajowej, był świadkiem wybuchu radości na ulicach miasta, co zainspirowało go do namalowania obrazu[7].
Przypisy edytuj
- ↑ Zapis ze strony katalogującej ruchome dzieła sztuki, uznane za narodowe rumuńskie dziedzictwo kulturalne
- ↑ Mirela Marinescu, Apostolul Marii Unirii, artykuł na łamach Gazeta de Sud
- ↑ Juliusz Demel: Historia Rumunii. s. 283.
- ↑ Juliusz Demel: Historia Rumunii. s. 297.
- ↑ Juliusz Demel: Historia Rumunii. s. 298.
- ↑ Juliusz Demel: Aleksander J. Cuza. s. 59.
- ↑ Anca Ungurenuş, Mişcarea unionistă la Craiova, artykuł na łamach Gazeta de Sud
Bibliografia edytuj
- Juliusz Demel: Aleksander J. Cuza. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk: Ossolineum, 1977.
- Juliusz Demel: Historia Rumunii. Warszawa: Ossolineum, 1986.
Linki zewnętrzne edytuj
- Obraz na stronie clasate.cimec.ro. clasate.cimec.ro. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-09)].