Ictonychinae
podrodzina ssaków
Ictonychinae – podrodzina ssaków z rodziny łasicowatych (Mustelidae).
| Ictonychinae | |||
| Pocock, 1922[1] | |||
 Przedstawiciel podrodziny – grizon większy (Galictis vittata) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
Ictonychinae | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Ictonyx Kaup, 1835 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Zasięg występowania edytuj
Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej, Eurazji i Afryce[10].
Podział systematyczny edytuj
Do podrodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje[11][10][12]:
- Galictis Bell, 1826 – grizon
- Lyncodon P. Gervais, 1845 – grizonek – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Lyncodon patagonicus (de Blainville, 1842) – grizonek patagoński
- Vormela Blasius, 1884 – perewiaska – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Vormela peregusna (Güldenstädt, 1770) – perewiaska marmurkowa
- Ictonyx Kaup, 1835 – zorilla – jedynym przedstawicielem jest Ictonyx striatus (Perry, 1810) – zorilla paskowana
- Poecilictis O. Thomas & Hinton, 1920 – jedynym przedstawicielem jest Poecilictis libyca (Hemprich & Ehrenberg, 1833) – zorilla libijska
- Poecilogale O. Thomas, 1883 – zorilka – jedynym przedstawicielem jest Poecilogale albinucha (J.E. Gray, 1864) – zorilka białogrzbieta
Opisano również rodzaje wymarłe[13]:
- Baranogale Kormos, 1934[14]
- Cernictis Hall, 1935[15]
- Enhydrictis Forsyth Major, 1902[16]
- Lutravus Furlong, 1932[17] – jedynym przedstawicielem był Lutravus halli Furlong, 1932
- Martellictis Bartolini Lucenti, 2018[18] – jedynym przedstawicielem był Martellictis ardea (P. Gervais, 1852)
- Mustelercta De Gregorio, 1925[19] – jedynym przedstawicielem był Mustelercta arzilla (De Gregorio, 1886)
- Oriensictis Ogino & Otsuka, 2008[20]
- Oxyvormela Rabeder, 1973[21] – jedynym przedstawicielem był Oxyvormela maisi Rabeder, 1973
- Pannonictis Kormos, 1931[22]
- Propoecilogale Petter, 1987[23] – jedynym przedstawicielem był Propoecilogale bolti (Cooke, 1985)
- Sminthosinis Bjork, 1970[24] – jedynym przedstawicielem był Sminthosinis bowleri Bjork, 1970
- Stipanicicia Reig, 1956[6] – jedynym przedstawicielem był Stipanicicia pettorutii Reig, 1956
- Trigonictis Hibbard, 1941[25]
Uwagi edytuj
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Zorilla I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1826 (= Ictonyx Kaup, 1835).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Grisonia J.E. Gray, 1865 (= Galictis Bell, 1826).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Lyncodon P. Gervais, 1845.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Galictis Bell, 1826.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Pocock 1921 ↓, s. 835.
- ↑ J.E. Gray. Revision of the genera and species of Mustelidae contained in the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1864, s. 103, 1864. (ang.).
- ↑ T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 6, 65, 1872. (ang.).
- ↑ A.T. Rochebrune. Faune de la Sénégambie. Mammifères. „Actes de la Société Linnéenne de Bordeaux”. Quatrième série. 7, s. 145, 1883. (fr.).
- ↑ Pocock 1921 ↓, s. 836.
- ↑ a b O.A. REig. Note préliminaire sur un nouveau genre de mustélidés fossiles du Pléistocène de la République argentine. „Mammalia”. 20 (3), s. 225, 1956. DOI: 10.1515/mamm.1956.20.3.223.. (ang.).
- ↑ Rabeder 1976 ↓, s. 71.
- ↑ Rabeder 1976 ↓, s. 82.
- ↑ J.A. Baskin: Mustelidae. W: C.M. Janis, K.M. Scott & L.L. Jacobs: Evolution of Tertiary Mammals of North America. Cz. 1: Terrestrial Carnivores, Ungulates, and Ungulatelike Mammals. Cambridge University Press, 1998, s. 164. ISBN 978-0-9725811-2-7. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 454. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-20]. (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 156, 161–162. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Ictonychinae Pocock, 1922, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-12-20] (ang.).
- ↑ T. Kormos. Neue und wenig bekannte Musteliden aus dem ungarischen Oberpliozän. „Folia Zoologica et Hydrobiologica”. 5 (2), s. 145, 1934. (niem.).
- ↑ E.R. Hall. A new mustelid genus from the Pliocene of California. „Journal of Mammalogy”. 16 (2), s. 137, 1935. DOI: 10.2307/1374362. (ang.).
- ↑ Ch.I. Forsyth Major. Exhibition of, and remarks upon, the skull of a new fossil mammal (Enhydrictis galictoides). „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1901 (2), s. 627, 1902. (ang.).
- ↑ E.L. Furlong. A new genus of otter from the Pliocene of the northern Great Basin province. „Carnegie Institution of Washington Publication”. 418, s. 95, 1932. (ang.).
- ↑ S. Bartolini Lucenti. Revising the species „Mustela” ardea Gervais, 1848–1852 (Mammalia, Mustelidae): Martellictis gen. nov. and the systematics of the fossil „Galictinae” of Eurasia. „Comptes Rendus Palevol”. 17 (8), s. 525, 2018. DOI: 10.1016/j.crpv.2018.02.003. (ang.).
- ↑ A. de Gregorio. Mammiferi quaternari in Sicilia. „Annales de géologie et de paléontologie”. 43, s. 3–18, 1925. (wł.).
- ↑ S. Ogino & H. Otsuka. New middle Pleistocene Galictini (Mustelidae, Carnivora) from the Matsugae cave deposits, northern Kyushu, West Japan. „Paleontological Research”. 12 (2), s. 160, 2008. DOI: 10.2517/1342-8144(2008)12[159:NMPGMC]2.0.CO;2. (ang.).
- ↑ G. Rabeder. Ein neuer Mustelidae (Carnivora) aus dem Altpleistozan von Deutsch-Altenburg 2 (Niederösterreich). „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie. Abhandlungen”. 11, s. 675, 1973. (niem.).
- ↑ T. Kormos. Pannonictis pliocaenica n. g. n. sp., a new giant mustelid from the Late Pliocene of Hungary. „Annalibus Instituti Regii Hungarici Geologici”. 29, s. 167, 1931. (ang.).
- ↑ G. Petter: Small carnivores (Viverridae, Mustelidae, Canidae) from Laetoli. W: M.D. Leakey & J.M. Harris (redaktorzy): Laetoli: a Pliocene Site in northern Tanzani. London: Oxford Science Publications, 1987, s. 207. ISBN 0-19-854441-3. (ang.).
- ↑ P.R. Bjork. The Carnivora of the Hagerman Local Fauna (Late Pliocene) of southwestern Idaho. „Transactions of the American Philosophical Society”. New series. 60 (7), s. 26, 1970. DOI: 10.2307/1006119. (ang.).
- ↑ C.W. Hibbard. New mammals from the Rexroad Fauna, Upper Pliocene of Kansas. „The American midland naturalist”. 26 (2), s. 344, 1941. DOI: 10.2307/2420965. (ang.).
Bibliografia edytuj
- R.I. Pocock. On the external characters and classification of the Mustelidae. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1921 (4), s. 803–837, 1921. (ang.).
- G. Rabeder. Die Carnivoren (Mammalia) aus dem Altpleistozän von Deutsch-Altenburg 2. Mit Beiträgen zur Systematik einiger Musteliden und Caniden. „Beiträge zur Paläontologie von Österreich”. 1, s. 5–119, 1976. (niem.).