Ignacy Casanovas Perramón

Ignacy Casanovas Perramón SchP, hiszp. Ignasi Casanovas Perramón (ur. 15 czerwca 1893 w Igualadzie, zm. 16 września 1936 w Òdenie) – hiszpański prezbiter z Zakonu Kleryków Regularnych Ubogich Matki Bożej Szkół Pobożnych, ofiara antykatolickich prześladowań Kościoła katolickiego w czasach hiszpańskiej wojny domowej, zamordowany z nienawiści do wiary łac. odium fidei[1][2][3].

Błogosławiony
Ignacy Casanovas Perramón SchP
Ignasi Casanovas Perramón
prezbiter i męczennik
Ilustracja
Sanktuarium Matki Bożej Miłosiernej w Igualada, miejsce pochówku
bł. Ignacego Casanovas Perramóna.
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1893
Igualada

Data i miejsce śmierci

16 września 1936
Òdena

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

1 października 1995
Plac Świętego Piotra
przez papieża Jana Pawła II

Wspomnienie

16 września

Atrybuty

Palma

Szczególne miejsca kultu

Igualada

Życiorys

edytuj

Pochodził katolickiej rodziny Ramona i Marii[4] mieszkającej w Igualda na terenie diecezji Vich[5][2]. Do nowicjatu Zakonu Kleryków Regularnych Ubogich Matki Bożej Szkół Pobożnych wstąpił 21 listopada 1909 roku w Moià[5]. W dwa lata później 20 sierpnia złożył proste śluby zakonne, a uroczystą profesję po ukończeniu formacji zakonnej 30 sierpnia 1914 roku w Terrassie[6]. Przyjął imię zakonne Ignacy od świętego Rajmunda[7]. Po ukończeniu studiów teologicznych i filozoficznych w Irache[4] 17 września 1916 roku, w Barcelonie, sakrament święceń kapłańskich udzielił mu kardynał Joan Baptista Benlloch i Vivó[2][5]. Zgodnie z powołaniem pracował w placówkach wychowawczych prowadzonych przez pijarów[2] na terenie Terrassy (1916–1918), Vilanova i la Geltrú (1918–1920), Olotu (1920–1924) i Barcelony(1924–1936)[5]. Gdy nastąpiło nasilenie czerwonego terroru w Hiszpanii aresztowano go 16 września 1936 roku w trakcie letniego pobytu w domu swojej matki[2][5]. Przed śmiercią powiedział

„Czyż mogę umrzeć za coś bardziej świętego i szlachetnego?”[8]

Rozstrzelany został tego samego dnia[2], mimo iż w swoim apostolacie nie prowadził działalności politycznej i nie był zaangażowany w wojnę domową[9]. Pochowano go na cmentarzu w Odenie, a 21 maja 1948 roku ciało przeniesiono do grobu rodzinnego[6] o czym informację dołączono do dokumentacji procesu beatyfikacyjnego[4]. 25 września 1995 roku dokonano elewacji relikwii do Sanktuarium Matki Bożej Miłosiernej patronki Igualady[4].

Znaczenie

edytuj

1 października 1995 roku na rzymskim Placu Świętego Piotra papież Jan Paweł II dokonał beatyfikacji czterdziestu pięciu ofiar prześladowań wśród których był Ignacy Casanovas Perramón w grupie trzynastu pijarskich męczenników[10][1].

W Kościele katolickim dniem wspomnienia liturgicznego każdego z otoczonych kultem jest dies natalis (16 września)[6], razem z grupą błogosławionych współbraci także 22 września[10].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 374. ISBN 978-83-7318-736-8.
  2. a b c d e f Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 375. ISBN 978-83-7318-736-8.
  3. I MARTIRI DEL NOSTRO SECOLO, BEATIFICATI DA GIOVANNI PAOLO II. [dostęp 2015-07-03]. (wł.).
  4. a b c d Beat Ignasi Casanovas Perramon. Parafia Świętej Rodziny w Igualada. [dostęp 2015-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-04)]. (kat.).
  5. a b c d e BLESSED MARTYR IGNASI CASANOVAS. PIARIST FATHERS IN ASIA, Japan-Philippines Vice-Province. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
  6. a b c Beato Ignazio Casanovas Perramon Sacerdote scolopio, martire. 2012-09-02. [dostęp 2015-07-03]. (wł.).
  7. Martyrs of the Religious Persecution during the Spanish Civil War [9 ~ (†1934, 1936-39), [36] DIONISIO PAMPLONA POLO AND 12 COMPANION MARTYRS FROM THE CLERICS REGULAR OF THE PIOUS SCHOOLS (PIARISTS)]. [dostęp 2015-07-04]. (ang.).
  8. BŁOGOSŁAWIENI MĘCZENNICY PIJARSCY. POLSKA PROWINCJI ZAKONU PIJARÓW. [dostęp 2015-07-03].
  9. Bł. męczennicy rewolucji francuskiej - homilia papieża Jana Pawła II w dniu beatyfikacji. Źródło: "L’Osservatore Romano, wydanie polskie" 1 (179)/1996, s. 23-24.. [dostęp 2015-07-03].
  10. a b BEATIFICAZIONI DEL SANTO PADRE GIOVANNI PAOLO II. [dostęp 2015-07-02]. (wł.).