Ignacy Szablowski
Ignacy Szablowski (ur. 7 sierpnia 1887 w Tarnowcu, zm. 1940 w ZSRR) – kapitan audytor Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się 7 sierpnia 1887 w Tarnowcu jako syn Tomasza[1][2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. k. Obrony Krajowej. Na stopień chorążego rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 4 sierpnia 1914 roku. W 1917 roku jego oddziałem macierzystym był pułk strzelców nr 25[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego i został przydzielony do Korpusu Sądowego. Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy w korpusie oficerów sądowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919; w 1923 jako oficer zatrzymany w służbie czynnej był pracownikiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Kowlu, a w 1924 sprawował stanowisko kierownika tego sądu[4][5]. Później został zweryfikowany w stopniu kapitana w korpusie oficerów sądowych ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919[6]. W 1932 był kierownikiem WSR w Kowlu[7]. W 1938 był w stanie spoczynku[8].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. W 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 65/1-62 oznaczony numerem 3229, jego tożsamość została podana jako Ignacy Szabłowski)[2]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Odznaczenie
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi – 1938[8]
Przypisy
edytuj- ↑ Ignacy Szablowski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-25].
- ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 92. [dostęp 2020-12-20].
- ↑ Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 150, 320.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1097.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 982, 992.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 696.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 310, 884.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 52.
Bibliografia
edytuj- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995, s. 162, 266.