Instrukcja techniczna G-3
Instrukcja techniczna G-3 – standard techniczny w geodezji w Polsce, obowiązujący na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 (Dz.U. Nr 30, poz. 297)[1], zbiór wytycznych dotyczących geodezyjnej obsługi inwestycji[2] wprowadzony zarządzeniem Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z 11 kwietnia 1980 w sprawie stosowania instrukcji technicznej G-3 "Geodezyjna obsługa inwestycji"[3]. Ostatnim wydaniem jest wydanie V z 1988 opracowane w Instytucie Geodezji i Kartografii przez Bogdana Neya, Wojciecha Janusza, Krzysztofa Kuczerę zgodnie z zaleceniami Biura Rozwoju Nauki i Techniki Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii reprezentowanego przez Edwarda Jarosińskiego[2]. W związku z wprowadzeniem ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej z 4 marca 2010 roku, standardy techniczne jako przepisy wykonawcze zachowują moc do 8 czerwca 2012 roku[4].
Instrukcja G-3 zawiera przepisy techniczne regulujące postępowanie przy wykonywaniu prac geodezyjnych na etapach studiów przedprojektowych, opracowywania założeń techniczno-ekonomicznych projektowania technicznego i realizacji inwestycji oraz przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów obiektów w czasie ich eksploatacji[2].
W szczególności przepisy instrukcji dotyczą prac geodezyjnych dla potrzeb budownictwa ogólnego, budownictwa przemysłowego (zakłady przemysłowe i pojedyncze obiekty przemysłowe), komunikacji (koleje, drogi, ulice, place, tunele, mosty, wiadukty, lotniska, drogi wodne, porty morskie i rzeczne), urządzeń inżynieryjnych (przewody podziemne, naziemne i napowietrzne oraz urządzenia im towarzyszące), budownictwa wodnego oraz obiektów sportowych i rekreacyjnych. Przepisy zostały podzielone na poszczególne rodzaje asortymentowe:
- mapy, materiały fotogrametryczne i dane numeryczne
- osnowy realizacyjne
- nowe i uzupełniające pomiary sytuacyjno-wysokościowe dla potrzeb studialnych i projektowych
- wytyczanie obiektów
- obsługa geodezyjna budowy i montażu
- pomiary powykonawcze wybudowanych obiektów i urządzeń
- pomiary inwentaryzacyjne w czasie eksploatacji obiektów
- pomiary przemieszczeń oraz pomiary kontrolne w czasie eksploatacji obiektów[2]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Dz.U. z 1999 r. nr 30, poz. 297
- ↑ a b c d Instrukcja techniczna G-3. Warszawa: GUGiK, 1988.
- ↑ na podstawie art. 8 ust. 1 dekretu z 13 czerwca 1956 o państwowej służbie geodezyjnej i kartograficznej (Dz.U. nr 25, poz. 115) w związku z § 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 20 lutego 1975 w sprawie rodzajów i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych i czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie (Dz.U. nr 8, poz. 47) oraz zarządzenia nr 39 Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 12 grudnia 1972 w sprawie uprawnień Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii (Dz.Urz. GUGiK nr 8, poz. 32)
- ↑ Dz.U. z 2021 r. poz. 214
