Itinerarium Antonina

Itinerarium Antonina, (łac.) Itinerarium Antonini – rzymskie dzieło geograficzne, rejestr odległości i postojów na drogach imperium. Złożone jest z dwóch części: odnoszącego się do dróg lądowych Itinerarium provinciarum i dołączonego później Itinerarium maritimum z wykazem szlaków morskich. Zawiera najobszerniejsze zachowane zestawienie stacji drogowych (mansiones) na szlakach komunikacyjnych w tej części cesarstwa, wraz z podaniem dzielących je odległości^[1].

Topografia Brytanii z zaznaczeniem najważniejszych dróg (*Iter Britanniarum*)

Jego autorstwo i dokładny czas powstania nie są znane. W dziele prawdopodobnie wykorzystano oficjalne dokumenty i wcześniejsze ustalenia dokonane na polecenie Juliusza Cezara i kontynuowane za Augusta. Pojawiło się przypuszczalnie na początku III stulecia. Wersja zachowana do naszych czasów pochodzi zapewne z okresu rządów Dioklecjana. Chociaż patronat nad dziełem i jego dedykację tradycyjnie łączy się z Antoninusem Augustem, bardziej prawdopodobne, że był nim Antoninus Bassianus^[2].

Zobacz też

Notitia dignitatum

Przypisy

↑ Jerzy Wielowiejski: Na drogach i szlakach Rzymian, dz. cyt., s. 13.
↑ Antonini Itinerarium w Encyclopædia Britannica. T. 2. Cambridge: Cambridge University Press, 1910 (XI edycja), s. 148.

Bibliografia

Jerzy Wielowiejski: Na drogach i szlakach Rzymian. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1984, s. 13-14, ISBN 83-06-00973-8

[1] Jerzy Wielowiejski: Na drogach i szlakach Rzymian, dz. cyt., s. 13.

[2] Antonini Itinerarium w Encyclopædia Britannica. T. 2. Cambridge: Cambridge University Press, 1910 (XI edycja), s. 148.

[1]

[2]