Izoterma Halseya, inaczej izoterma Frenkela-Halseya-Hilla (skrót izoterma FHH) – rodzaj izotermy adsorpcji, która ma podobne właściwości i zastosowania jak izoterma Harkinsa-Jury. Wyraża się równaniem:

gdzie:

– stałe empiryczne,
– ciśnienie pary adsorbatu,
ciśnienie pary nasyconej adsorbatu,
– wielkość adsorpcji (często oznaczana też – wówczas podawana jest jako ilość adsorbatu w przeliczeniu na stan gazowy, z reguły w warunkach normalnych, co oznaczane jest często literami STP).

UWAGA. W podanych równaniach bardzo często stosuje się zamiast logarytmów naturalnych logarytmy dziesiętne!

Często izoterma ta używana jest jako tzw. krzywa (ang. t-curve) podająca zależność grubości warstewki adsorbatu od ciśnienia:

Izoterma ta najczęściej stosowana jest przy ustaleniu wartości parametru

Zaletą izotermy dla ustalonej wartości jest łatwość dopasowania do danych doświadczalnych, dane doświadczalne przedstawia się w prostych współrzędnych liniowych:

gdzie i są bezpośrednio dostępne z pomiaru, a jest ustalone.

Jeżeli podstawimy (ciśnienie względne), wówczas ogólną postać izotermy można przedstawić jako:

W tej postaci możemy wyznaczyć oba parametry izotermy. Należy pamiętać jednak o tym, aby stosować to równanie jedynie w ograniczonym obszarze ciśnień względnych – tam gdzie wykres będzie liniowy. Ze względu na specyficzne matematyczne właściwości użytych przekształceń, może być konieczne określenie wartości parametru z ostatniego z równań, a potem dokładne określenie parametru na podstawie drugiego z równań (z ustaloną wartością ).

Izoterma Halseya jest czasem wykorzystywana przy obliczaniu rozkładu porów adsorbentów na podstawie analizy izoterm adsorpcji i desorpcji azotu w temperaturze ciekłego azotu w tzw. metodzie BJH, jednak częściej używa się w tym celu izotermy Harkinsa-Jury.